Έφυγε η Μυρτώ μου

[isidor]

Πάνο δυστυχώς χρειάστηκε να πάρω την ίδια δύσκολη απόφαση πριν 2 μήνες.
Πριν έντεκα χρόνια ήταν η πρώτη φορά που αποκτούσα σκύλο και ήταν ένα καθαρόαιμο αρσενικό Ντόπερμαν ενός μηνός.
Ήμασταν αχώριστοι φίλοι για όλα αυτά τα χρόνια. Πρωί βράδυ βόλτα.
Στα περισσότερα ταξίδια ερχόταν μαζί μας. Τα παιδιά όποτε γυρνούσαν σπίτι πρώτα έπαιζαν μαζί του και μετά έμπαιναν μέσα.
Δυστυχώς τους δυο με τρεις τελευταίους μήνες περπατούσε με πολύ μεγάλη δυσκολία, μέχρι που στο τέλος δεν μπορούσε να σηκωθεί καθόλου.
Το να βλέπεις λοιπόν ένα ''θηρίο'' να σε κοιτάει στα μάτια και να σου λέει κάνε κάτι με έκανε να πάρω την σωστή ή λάθος αυτή απόφαση.
Ακόμα σκέφτομαι αν έκανα το σωστό και πολλές φορές λέω πως η απόφαση μου ήταν λάθος.
Θα σου πάρει καιρό να το ξεπεράσεις αλλά να σκέφτεσαι όπως σου είπαν και ποιο πάνω όλες αυτές τις τέλειες στιγμές που έζησε κοντά σας.
Σκέψου πόσο τυχερή ήταν που την διαλέξατε και μπόρεσε να ζήσει κοντά σας μια ονειρεμένη για αυτήν ζωή.