Έφυγε η Μυρτώ μου

[christoschor]

Φίλε μου καλησπέρα,

Καταρχάς να σου πω συλλυπητήρια για την απώλεια σου. Όλοι όσοι έχουμε ή είχαμε σκυλιά γνωρίζουμε ότι σαν την αγάπη του σκύλου προς το αφεντικό του δεν υφίσταται με κανένα άλλο είδος ζώου. Να ξέρεις ότι την απόφαση σου αυτή θα την ξανασκεφτείς πολλές φορές διότι το βάρος της ήταν τεράστιο. Όμως εάν έχεις πραγματικά εμπιστοσύνη στο κτηνίατρο σου, τότε πήρες τη σωστή απόφαση για αυτή και μακροχρόνια όταν η θλίψη και η πίκρα φύγουν, θα το αντιληφθείς. Μόνο μην τη ξεχάσεις ποτέ φίλε μου. Αυτό χρειάζεται τώρα εκεί που είναι. Να τη θυμάστε με αγάπη και τρυφερότητα, την ίδια τρυφερότητα που της δώσατε καθόλη τη διάρκεια της ζωής της. Σκέψου πάντως ότι έφυγε και πλήρης ημερών

[tsoui]

Ειλικρινα δε ξερω πως να ξεκινησω γιατι εχω χασει και εγω ενα ημιαιμο παρεακι τον Fox μου απο βαθια γεραματα και ξερω πως ειναι πολυ δυσκολο ποσο μαλλον εσυ που χρειαστηκε να παρεις μια πολυ δυσκολη αποφαση αλλα με γνωμονα τι πιστευες οτι ηταν καλυτερο για αυτην.
Καλη δυναμη και κρατα μονο τις καλες στιγμες να θυμασαι η αγαπη πολλες φορες σε αναγκαζει να παρεις δυσκολες αποφασεις που πολλες φορες "αντιβαινουν" της λογικης αλλα ειναι οι πιο σωστες.

[Τάκης]

Πάνο, είναι πολύ δύσκολες αυτές οι στιγμές, πολύ επώδυνες,
αλλά δυστυχώς είναι αναγκαίες κάποιες φορές.
Και θα σου έλεγα να μη σκέφτεσαι τη δικιά σου στενοχώρια αυτή τη στιγμή,
σκέψου όλες τις ευχάριστες στιγμές που σου χάρισε αυτό το ζωντανό,
και πως τώρα το βοήθησες να ξεκουραστεί.
Μη ξεχνάς πως κάποιες φορές ο θάνατος είναι λυτρωτικός,
και όσο και αν πονάμε εμείς , δυστυχώς είναι απαραίτητο να συμβεί.
Να ξέρεις πως πάντα θα το θυμάσαι και οι όμορφες στιγμές που περάσατε μαζί θα σας απαλύνει το πόνο

[Λάμπρος.Τ]

Δεν έχω λόγια ρε φιλε.
Λυπάμαι πολύ για το σκυλάκι αλλά θα σου πω ότι θα πρεπει να σκέφτεσαι και το γεγονός ότι έκανες τα παντα για αυτό πάντα με αγάπη.
Την απόφαση αυτή και τις ενοχες που νιωθεις να θυμασαι ότι ειναι επειδη την αγαπουσες αληθινά.

[isidor]

Πάνο δυστυχώς χρειάστηκε να πάρω την ίδια δύσκολη απόφαση πριν 2 μήνες.
Πριν έντεκα χρόνια ήταν η πρώτη φορά που αποκτούσα σκύλο και ήταν ένα καθαρόαιμο αρσενικό Ντόπερμαν ενός μηνός.
Ήμασταν αχώριστοι φίλοι για όλα αυτά τα χρόνια. Πρωί βράδυ βόλτα.
Στα περισσότερα ταξίδια ερχόταν μαζί μας. Τα παιδιά όποτε γυρνούσαν σπίτι πρώτα έπαιζαν μαζί του και μετά έμπαιναν μέσα.
Δυστυχώς τους δυο με τρεις τελευταίους μήνες περπατούσε με πολύ μεγάλη δυσκολία, μέχρι που στο τέλος δεν μπορούσε να σηκωθεί καθόλου.
Το να βλέπεις λοιπόν ένα ''θηρίο'' να σε κοιτάει στα μάτια και να σου λέει κάνε κάτι με έκανε να πάρω την σωστή ή λάθος αυτή απόφαση.
Ακόμα σκέφτομαι αν έκανα το σωστό και πολλές φορές λέω πως η απόφαση μου ήταν λάθος.
Θα σου πάρει καιρό να το ξεπεράσεις αλλά να σκέφτεσαι όπως σου είπαν και ποιο πάνω όλες αυτές τις τέλειες στιγμές που έζησε κοντά σας.
Σκέψου πόσο τυχερή ήταν που την διαλέξατε και μπόρεσε να ζήσει κοντά σας μια ονειρεμένη για αυτήν ζωή.