Χρυσοψαράδικο Σαλονατο

[Τάκης]

Σίγουρα δεν υπάρχει θέμα απαξίωσης των απόψεων του καθενός.
Συζήτηση κάνουμε για να μάθουμε , να κατανοήσουμε καλύτερα αλλά ακόμα και να εμβαθύνουμε τις διαδικασίες έτσι ώστε να βελτιώσουμε το τρόπο διαβίωσης (και όχι επιβίωσης) των ζώων που φιλοξενούμε.
Θα συμφωνήσω μαζί σου πως δεν είναι απόλυτα ανά άτομο αυτά που αναφέρονται, αλλά είναι στατιστικές μελέτες που έχουν γίνει για κάποια χρονική περίοδο σε ανάλογο πλήθος ατόμων αυτού του είδους, που σημαίνει πως μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις κάποια άτομα (ψάρια) να επιβίωσαν σε κάποιες ακραίες συνθήκες αλλά αυτό δεν σημαίνει πως μπορεί να συμβεί στο μεγαλύτερο μέρος ενός πληθυσμού αυτού του είδους. Σε κάθε ζώο υπάρχει και η ατομικότητα, όπως συμβαίνει και με εμάς τους ανθρώπους.
Τώρα τι είναι προσδόκιμο ζωής, και πως επηρεάζεται. Με μελέτες έχουν καταγράφει κατά μέσον όρο η μέγιστη ηλικία που έχουν φτάσει αυτά τα ζώα χωρίς να πεθάνουν από κάποια ασθένεια ή να έχουν γίνει θήραμα κάποιου θηρευτή, αυτό μας δίνει το προσδόκιμο ζωής. Έχει παρατηρηθεί όμως πως σε κατάσταση αιχμαλωσίας αυτό το όριο κάποιες φόρες μεγαλώνει, και αυτό ίσως γιατί υπάρχει ένα πιο προστατευόμενο περιβάλλον, από ασθένειες ή από θηρευτές, και θεωρώ πως και αυτός είναι ο στόχος μας σαν χομπίστες, τα ζώα που φιλοξενούμε να εξαντλήσουν αυτό το όριο. Πχ τα χρυσόψαρα έχουν προσδόκιμο ζωής γύρω στα 20-25 χρόνια αλλά έχει καταγραφεί και χρυσόψαρο που έζησε 43-45 χρόνια.
Τώρα για παραμέτρους και θερμοκρασίες , η άποψη μου είναι πως για καλύτερη διαβίωση μέσα σε αυτό το στενό χώρο που τους προσφέρουμε θα πρέπει οι παράμετροι του περιβάλλοντος να είναι όσο πιο κοντά στα όρια που αναφέρονται, όχι ότι στο περιβάλλον που ζουν δεν θα υπάρξουν και ακραίες καταστάσεις, αλλά σε αυτές τις περιπτώσεις το ζώο έχει πολλές εναλλακτικές , και μπορεί να βρει σημεία που να το κάνουν να νιώθει και να ζει πιο άνετα, όπως πχ να πάει σε βαθύτερα νερά που οι θερμοκρασίες είναι πιο σταθερές ή ακόμα να πάει κοντά σε κάποια εκβολή ποταμού που τα νερά είναι πιο πλούσια σε οξυγόνο ή πιο χαμηλές θερμοκρασίες σε περίπτωση καύσωνα. Μέσα σε ενυδρείο όμως δυστυχώς δεν τους παρέχουμε αυτές τις δυνατότητες. Και για αυτό το λόγο συστήνουμε να μην έχουμε είδη που ζουν στη φύση σε διαφορετικά περιβάλλοντα. Όταν ζουν σε περιβάλλον που δεν έχουν συνηθίσει τότε τακτικά παρατηρούνται ασθένειες . Και ο λόγος είναι ότι λόγω των ακραίων καταστάσεων που βιώνει ο οργανισμός του , το ψάρι προσπαθεί να κρατήσει ανεπηρέαστο το εσωτερικό του περιβάλλον από το εξωτερικό , και αυτό έχει άμεση επίδραση στο ανοσοποιητικό σύστημα του ψαριού που υπολειτουργεί με αποτέλεσμα ο οργανισμός του ψαριού να είναι εκτεθειμένος, και να μη μπορεί να ανταποκριθεί σε πιθανή εισβολή από βακτήρια, μύκητες ή παράσιτα. Έτσι το ζώο είναι πολύ πιο εύκολο να ασθενήσει ή να μολυνθεί αφού ο αμυντικός μηχανισμός υπολειτουργεί. Έτσι καταλαβαίνουμε πως τις περισσότερες φορές μια ασθένεια είναι λόγω αδυναμίας του οργανισμού να αμυνθεί και όχι γιατί βρέθηκε στο δρόμο του κάποιο μικρόβιο ή παράσιτο.