Σαν την Χαλκιδική... μεσογειακό 220

[Παρης ΑΖ]

Στο τέλος του καλοκαιριού το ενυδρείο είχε αυτήν την εικόνα και είπα να ξεχειμωνιάσει έτσι

[Παρης ΑΖ]

Τον χειμώνα είδα μια πολύ ωραία εξέλιξη και ωρίμανση του ενυδρείου,
κάποια πράγματα έσβησαν και άλλα άνθησαν, αλλά αυτό είναι φυσιολογικό
Οι αλγες δεν έπιασαν... όσο κι αν το προσπάθησα, όσο κι αν διάβασα και τις βοήθησα..
Απλά δεν! Ακόμα δεν το έχω βρει το κόλπο..
Φυσικά μεγάλο ρόλο μπορεί να παίζει και ο ακμαιότατος πληθυσμός αχινών που έχει το ενυδρείο..


Ένα απο τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετώπισα ήταν το κυανοβακτήριο που μου έβγαλε την πίστη.. σε συνδυασμό με την παντελή αποτυχία του DIY ats που είχα δοκιμάσει και με το μικρο skimmer του ενυδρείου.. όπως καταλαβαίνετε το κυανο με ζόρισε αρκετά
Γενικά όμως είδα πανέμορφα πράγματα.


Είδα πχ διαίρεση της καφέ ανεμώνης που δεν το περίμενα, γιατί ήξερα ότι οι δικές μας ανεμώνες δεν διαιρούνται. Μάλλον αυτή ειναι κάποιο τέτοιο είδος που μπορει.
Αυτό έγινε Χριστούγεννα του 2019 πριν μπει το 2020

[Παρης ΑΖ]

Η φάση συνεχίστηκε το ίδιο και στης αρχές του 2020.
Γενικά η φθίνουσα πορεία των αλγών του ενυδρείου συνεχίστηκε μέχρι που πεθάναν και οι Halimeda που ήταν οι μόνες που άντεξαν και αναπτύχθηκαν πάνω στον βράχο.
Με τα σφουγγάρια σαν κάτι να μην πήγαινε καλά και άλλοτε αναπτύσσονταν με πολύ χαμηλό ρυθμό ή άλλοτε μίκραιναν.
Κάτι άλλο που αναπτύχθηκε εκθετικά μέχρι που έγινε τελικά pest ήταν τα μικρά σαλιγκαράκια.
Έφτασα σε σημείο να μαζεύω και να πετάω κάθε βδομάδα και πάλι να μην αδειάζει το ενυδρείο.


Εκμεταλλευόμενος τον κάλο καιρό την καθαρά δευτέρα και το Πάσχα έκανα μερικές βουτιές στην Χαλκιδική και μάζεψα περισσότερη τραγάνα και νέα ζωάκια.

[Παρης ΑΖ]

Οπότε η νέα μορφή του ενυδρείου ήταν αυτή.

[Παρης ΑΖ]

* Κάτι που δεν το περίμενα και ήταν τελικά σωτήριο ήταν η προσθήκη του μικρού αστερία. Αποδείχτηκε δεινός κυνηγός σαλιγκαριών και σε λιγότερο απο μήνα σχεδόν εξαφάνισε τα σαλιγκάρια του ενυδρείου που είχαν ξεφύγει. Ήταν τόσο αποδοτικός που σκεφτόμουν μήπως πρέπει να καλλιεργώ σαλιγκάρια στο refugium για να των ταΐζω.

[Παρης ΑΖ]

Με την νεα τραγάνα ήρθε ξανα ένα μικροσκοπικό χταποδάκι. Πάλι το πήρα χαμπάρι μετά από κανα μήνα όταν πια ειχε μεγαλώσει και έκανε βόλτες στο ενυδρείο.


Αυτή την φορά είπα να το κρατήσω οσο περισσότερο γίνεται για να δω τις συμπεριφορές του.


Νομίζω πως το κράτησα κανα τρίμηνο συνολικά μέχρι Ιούνιο – Ιούλιο που το άφησα και αυτό στην θάλασσα. Η εμπειρία όμως με το χταπόδι ήταν η καλύτερη εμπειρία με διαφορά που μου έχει χαρίσει το ενυδρείο σε όλα τα χρόνια που ασχολούμαι με το χόμπι!


Όλοι έχουμε ακούσει για την ευφυΐα και τις ιδιότητες αυτών των πλασμάτων, αλλά πραγματικά άλλο να το βλέπεις και άλλο να το ζεις.

[Παρης ΑΖ]

Παρακάτω μερικά βίντεο απο διάφορες στιγμές του.










-------------------------
Μέσα σε αυτούς του μήνες έφαγε οτι υπήρχε απο οστρακόδερμα

και κατάφερε να πιάσει και δυο σαλιάρες.

Κάπου εκεί η γυναίκα μου πάτησε πόδι και το χταπόδι πήρε πόδι..

Και φυσικά μετά της έλειπε..



(άλλα η ψυχολογία της γυναίκας είναι κάτι που πρέπει να συζητηθεί σε άλλο είδος φόρουμ)
-------------------------
Και μετά..
Τον Αύγουστο του 2020...
Πήγαμε διακοπές...
Για μια βδομαδουλα..


Και τα είχα ετοιμάσει όλα! Όλα!
Και την ψύξη μου την είχα
Και την αναπλήρωση την είχα
Και την ταΐστρα μου την είχα
Και φίλο να πάει δυο φορές να ελέγξει αγγαρεψα
Όλα τζιτζί ποπό...
-------------------------
Και γυρνάω και έχει χαλάσει ο θερμοστάτης της ψύξης
και πέσαμε πάνω στην βδομάδα του καύσωνα
και το ενυδρείο ειχε φτάσει 37 βαθμούς


Παιδιά τα έχασα σχεδόν όλα!
Τα ψαράκια άντεξαν, θεριά! δε λέω.
Οι ανεμώνες έγιναν όλες μύξες
Οι αχινοί νεκροί με τα αγκάθια τους πεσμένα
(οι αρσενικοί όλοι νεκροί, από τα θηλυκά έζησαν 4 που έχασαν τα αγκάθια τους, και ανέκαμψαν μετά απο κάνα μήνα)
Ο αστερίας κι αυτός μια μάζα από μύξες και κόκαλα.
Τα σφουγγάρια όλα μαύρα, μόνο το γκρι σφουγγαράκι άντεξε
Γαρίδες είχα πάνω από 10 και τώρα μετράω 4, που αυτές υποτίθεται αντέχουν γιατί ζουν στην ακροθαλασσιά.


Και έχει και συνέχεια..
Το νερό να μυρίζει, οπότε λέω πάμε για αλλαγή
Κάνω μια γερή αλλαγή νερού
( από σπασμένο αλάτι γιατί δεν προλάβαινα να ξαναπάω θάλασσα να πάρω)
Και μάλλον από το σοκ και το στρες τα ψαράκια βγάζουν ich
Εγώ για το ich μόνο έχω διαβάσει, δεν μου είχε ξανασυμβεί.. Οπότε ψάχνω για φάρμακα και βλέπω ότι όλα λένε πως σκοτώνουν όλα τα ασπόνδυλα λόγο χαλκού (αχινούς γαρίδες καβούρια κτλ)
Μέχρι να βρω φάρμακο χωρίς χαλκό και να το παραγγείλω, το ένα μετά το άλλο, πάνε και όλα τα ψαράκια..


Μου 'ρθε να τα παρατήσω..