Σαν την Χαλκιδική... μεσογειακό 220

[Παρης ΑΖ]

[Παρης ΑΖ]

Το ενυδρείο γέμισε την μεγάλη Τετάρτη (24 Απριλίου) με νερό και ζωντανό βράχο άμμο,
από το παλιούρι (μύτη πρώτου ποδιού Χαλκιδικής).
Θέλω να στοκάρω βράχο σιγά σιγά, οπότε πήρα μια σχετικά μικρή ποσότητα για αρχή.
Τρέχει εδώ και δυο βδομάδες με φυσιολογικές παραμέτρους.
Δεν ανέβηκαν NO2 NO3 καθόλου..
Δεν ξέρω αν αυτό είναι φυσιολογικό λόγο της μικρής βιολογικής φόρτισης ή αν μετράω λάθος
όμως η ζωή μέσα φαίνεται να ανακάμπτει μετά το πρώτο σοκ.


Στις 2 βδομάδες άρχισε η ανάπτυξη διατομων στα τζάμια του ενυδρείου.
Έχω μετρήσει 5 διαφορετικά είδη πράσινης αλγης που πάνε καλά και αναπτύσσονται.
Μερικά είδη καφέ αλγης που δεν μπορώ να καταλάβω αν αναπτύσσονται, μένουν στάσιμα ή χαλάνε. Προφανώς είναι πιο αργής ανάπτυξης από τις πράσινες.
Δυο αλγοφαγοι ερημίτες που άλλαξαν κελύφη και ο ένας άλλαξε και πουκάμισο.
Τρεις ανεμώνες μωρά (μέγεθός σαν μικρο νυχάκι) που λιάζονται μια χαρά και έχουν φάει λίγη γαρίδα.
Ένα κοραλλακι τραπεζίτης που ήταν πάνω στο βράχο. Δείχνει πολύ κρεατωμένο, ελπίζω να πάει καλά.
Πολλοί μικροί σπειρογράφοι κόκκινοι και δίχρωμοι. Θα δούμε πως θα πάνε.

[Παρης ΑΖ]

Και ερχόμαστε στο σήμερα...
Ή καλύτερα στο χθες βράδυ..
Δυο βδομάδες τώρα δεν ξέρω πόσες ώρες εχω περάσει κοιτώντας το ενυδρείο.
Νομίζω με καταλαβαίνετε.
Το πόση ζωή κουβαλάνε οι βράχοι της θάλασσας δεν λέγεται!
Και συνέχεια ανακαλύπτω καινούρια πράγματα.
Και τα βλέπω να αναπτύσσονται.
Και χαίρομαι!
Χθες βράδυ εκεί που κοιτούσα λίγο πριν σβήσουν τα φώτα,
είδα στην άμμο ένα μικρο καβουράκι
φουλ καμπερομενο στα χρώματα της άμμου.
Χάρηκα αρχικά, δε λέω, αλλά μετά σκέφτηκα οτι πρέπει να το βγάλω.
Και εκεί που αμφιταλαντευόμουν και σκεφτόμουν τι να κάνω με τον κάβουρα,
είδα ένα μικρο πλοκάμι.. και μετά άλλο εν...
και μετά ένα μικρο κεφαλάκι κουρνιασμενο ανάμεσα σε δυο πέτρες να με κοιτάει!


Και ναι, μετά απο πολύ ώρα με την μούρη κολλημένη στο τζάμι, το είδα να κινείται..
Ένα μικρο χταποδακι σε μέγεθος 1λεπτου κατοικεί στο ενυδρείο!
Πρώτα πρώτα για 20 λεπτά περίπου χοροπηδούσα στο σπίτι σαν μικρο παιδί
και αφού ηρέμησα το ονόμασα Κθούλου.


Και τώρα σκέφτομαι..
Πόσο μπορώ να το μεγαλώσω πριν να χρειαστεί να το βγάλω;
Και να γιατί οι ερημίτες είναι συνέχεια στην άμμο στις άκρες του ενυδρείου
και οχι πάνω στις πέτρες να βοσκανε.
Και να γιατί δεν έχω δει ούτε ενα κοπιποδο
ή έστω αυτές τις νανογαριδες που θα έπρεπε να τρέχουν ελεύθερες στους βράχους
χωρίς φόβο και χωρίς θηρευτές...
Το λατρεύω το θαλασσινό ενυδρείο!