Θεσαλλονίκη

[pani]

Φίλες και Φίλοι μου,

Να μου επιτρέψετε να σας καταθέσω αυτά που αποκόμησα απο την όμορφη Θεσαλονίκη και τα παιδιά της. Ένα ποίημα έγινε.... αποσταγμα των ημερών που πέρασα κοντά της.

Είναι αυθεντικό όπως ξεχείλισε μέσα απο τη ψυχή μου,
ήρθε και εκάθησε πάνω στο χαρτί μου.
Χωρίς ενα γράμμα του να θέλω να χαλάσω
χωρίς μιά λέξη του να θέλω για να αλλάξω
ετσι οπως φανερώθηκε και πήρε την κατηφόρα
στο δίνω αυτούσιο εδώ αυτή την ώρα.



ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ


Σαν όνειρο ξεκίνησε με τη μαγεία όλου του κόσμου
Και ήρθε και ταίριαξε με την ομορφιά σου φως μου
Θεσσαλονίκη μου εσύ πανέμορφη είσαι πόλη
Αρχόντισσα είσαι του Θερμαϊκού η κόρη.

Η καρδιά σου κτύπησε την ένιωσα να πάλλει
εμένα να καλεί και δυνατά να κτυπάει
Άνοιξες τη αγκαλιά σαν παιδί που ζει στη ξενιτιά
Με δέχτηκες και με έφερες εκεί σιμά κοντά σου

Ήταν για μένα μια αφορμή εσένα να γνωρίσω
Τα όμορφα τα κάλλη σου να τα απαριθμήσω.
Μολύβι και χαρτί θέλω πάρα πολλή
Να γράψω ότι μου έδωσες μέσα σε μια στιγμή

Οι κλώνοι σου με αγκάλιασαν με τύλιξαν γλυκά
Τόσο που ξέχασα πως είμαι από μακριά
Μου χάρισαν τη ζεστασιά που ΄χουν στη ψυχή τους
Και ένιωσα το αίμα τους που τρέχει στο κορμί τους

Η αγάπη που τους έμαθες να δίνουν εις τον κόσμο
Ξεχείλισε και σκέπασε τον δρόμο τον δικό μου
Με τύλιξε στα δίχτυα της με τράβηξε κοντά τους
Για να γευτώ το άρωμα που χει η χροιά της

Αγάπη είναι αυτή μια λέξη μαγική
Που έχεις Θεσσαλονίκη μου μέσα στη ψυχή
Απλόχερα χαρίζεται και δίνεται όπου λάχει
Γιατί έτσι οι άνθρωποι δεν ζούνε πια μονάχοι.


«χαμόγελο»
9/6/2006