Σαν την Χαλκιδική... μεσογειακό 220

[Παρης ΑΖ]

Μετά από σχεδόν ένα χρόνο ας κάνω και μια ανανέωση...


Το ενυδρείο πήγε πολύ καλά για ένα χρόνο περίπου, μέχρι το καλοκαίρι του 2020 (εμ 2020 είναι αυτό...) όπου μου έτυχαν πολλές αναποδιές και γύρισαν όλα τούμπα..
Αλλά θα φτάσω κι εκεί..
Πρώτα θα κάνω ένα φωτορεπορτάζ με την εξέλιξη του ενυδρείου τον καιρό που πέρασε.


Το καλοκαίρι του 2019 βούτηξα κάμποσες φόρες σε διάφορα μέρη (Πήλιο Κατερίνη Χαλκιδική Θάσο) και σιγά σιγά έβαλα πέτρες και περισσότερα ζωντανά στο ενυδρείο.
Σφουγγάρια 3 είδη (κίτρινα, γκρι και καφέ)
Ανεμώνες 3 είδη (ντομάτες, σουλκάτα, και μια καφέ που μοιάζει με σουλκάτα)
πετροσαλιάρες
διάφορα οστρακόδερμα
αχινούς
και από αλγες οτι μπορούσα να βρω

[Παρης ΑΖ]

Στο τέλος του καλοκαιριού το ενυδρείο είχε αυτήν την εικόνα και είπα να ξεχειμωνιάσει έτσι

[Παρης ΑΖ]

Τον χειμώνα είδα μια πολύ ωραία εξέλιξη και ωρίμανση του ενυδρείου,
κάποια πράγματα έσβησαν και άλλα άνθησαν, αλλά αυτό είναι φυσιολογικό
Οι αλγες δεν έπιασαν... όσο κι αν το προσπάθησα, όσο κι αν διάβασα και τις βοήθησα..
Απλά δεν! Ακόμα δεν το έχω βρει το κόλπο..
Φυσικά μεγάλο ρόλο μπορεί να παίζει και ο ακμαιότατος πληθυσμός αχινών που έχει το ενυδρείο..


Ένα απο τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετώπισα ήταν το κυανοβακτήριο που μου έβγαλε την πίστη.. σε συνδυασμό με την παντελή αποτυχία του DIY ats που είχα δοκιμάσει και με το μικρο skimmer του ενυδρείου.. όπως καταλαβαίνετε το κυανο με ζόρισε αρκετά
Γενικά όμως είδα πανέμορφα πράγματα.


Είδα πχ διαίρεση της καφέ ανεμώνης που δεν το περίμενα, γιατί ήξερα ότι οι δικές μας ανεμώνες δεν διαιρούνται. Μάλλον αυτή ειναι κάποιο τέτοιο είδος που μπορει.
Αυτό έγινε Χριστούγεννα του 2019 πριν μπει το 2020

[Παρης ΑΖ]

Η φάση συνεχίστηκε το ίδιο και στης αρχές του 2020.
Γενικά η φθίνουσα πορεία των αλγών του ενυδρείου συνεχίστηκε μέχρι που πεθάναν και οι Halimeda που ήταν οι μόνες που άντεξαν και αναπτύχθηκαν πάνω στον βράχο.
Με τα σφουγγάρια σαν κάτι να μην πήγαινε καλά και άλλοτε αναπτύσσονταν με πολύ χαμηλό ρυθμό ή άλλοτε μίκραιναν.
Κάτι άλλο που αναπτύχθηκε εκθετικά μέχρι που έγινε τελικά pest ήταν τα μικρά σαλιγκαράκια.
Έφτασα σε σημείο να μαζεύω και να πετάω κάθε βδομάδα και πάλι να μην αδειάζει το ενυδρείο.


Εκμεταλλευόμενος τον κάλο καιρό την καθαρά δευτέρα και το Πάσχα έκανα μερικές βουτιές στην Χαλκιδική και μάζεψα περισσότερη τραγάνα και νέα ζωάκια.

[Παρης ΑΖ]

Οπότε η νέα μορφή του ενυδρείου ήταν αυτή.

[Παρης ΑΖ]

* Κάτι που δεν το περίμενα και ήταν τελικά σωτήριο ήταν η προσθήκη του μικρού αστερία. Αποδείχτηκε δεινός κυνηγός σαλιγκαριών και σε λιγότερο απο μήνα σχεδόν εξαφάνισε τα σαλιγκάρια του ενυδρείου που είχαν ξεφύγει. Ήταν τόσο αποδοτικός που σκεφτόμουν μήπως πρέπει να καλλιεργώ σαλιγκάρια στο refugium για να των ταΐζω.

[Παρης ΑΖ]

Με την νεα τραγάνα ήρθε ξανα ένα μικροσκοπικό χταποδάκι. Πάλι το πήρα χαμπάρι μετά από κανα μήνα όταν πια ειχε μεγαλώσει και έκανε βόλτες στο ενυδρείο.


Αυτή την φορά είπα να το κρατήσω οσο περισσότερο γίνεται για να δω τις συμπεριφορές του.


Νομίζω πως το κράτησα κανα τρίμηνο συνολικά μέχρι Ιούνιο – Ιούλιο που το άφησα και αυτό στην θάλασσα. Η εμπειρία όμως με το χταπόδι ήταν η καλύτερη εμπειρία με διαφορά που μου έχει χαρίσει το ενυδρείο σε όλα τα χρόνια που ασχολούμαι με το χόμπι!


Όλοι έχουμε ακούσει για την ευφυΐα και τις ιδιότητες αυτών των πλασμάτων, αλλά πραγματικά άλλο να το βλέπεις και άλλο να το ζεις.