η δική μου... λιμνούλα

[systemdennis]

Παρατήρησα λοιπόν μια καλή ημέρα ότι το λευκό μου ΚΟΙ έτρωγε την τροφή αλλά προφανώς αδυνατώντας να τη μασήσει, μετά από λίγη ώρα έφευγε από το στόμα του και επέπλεε στην επιφάνεια. Τα υπόλοιπα 2 ΚΟΙ φυσικά δεν άφηναν περιθώρια για να ξαναπροσπαθήσει με αποτέλεσμα να μένει νηστικό. Αυτό συνεχίστηκε για αρκετές ημέρες μέχρι που πήρα της Ιατρικές Συμβουλές του Γιάννη:

1η - 2η φωτογραφία εδώ το τυροκομικό αλάτι το οποίο στη συνέχεια θρυμματίστηκε για να λιώσει πιο εύκολα μέσα στο νερό

3η φωτογραφία μόλις ψαρεύτηκε το ΚΟΙ για μεταφορά στο δοχείο με το αλάτι

4η φωτογραφία εδώ κατά τη διάρκεια της θεραπείας. οι αρχικές οδηγίες του Γιάννη ήταν να παραμείνει το ΚΟΙ μέσα στο αλάτι μέχρι πρακτικά να τουμπάρει ή αλλιώς όση περισσότερη ώρα άντεχε, τελικά δεν χρειάστηκε να το βγάλω πιο γρήγορα αλλά ακολούθησα τη θεραπεία για 3 φορές

5η φωτογραφία και επειδή κατά τη διάρκεια της θεραπείας καλό είναι να μην ταϊζουμε το ΚΟΙ, όση ώρα ήταν στο δοχείο, ευκαιρία να ταϊσω τα υπόλοιπα ΚΟΙ

συμπέρασμα | προφανώς το ΚΟΙ που μπήκε σε καραντίνα όντως το ενοχλούσε κάτι και δεν μπορούσε να καταπιεί τη τροφή, μετά τη 2ο μπανάκι, παρατήρησα ότι κρατούσε παραπάνω τη τροφή στο στόμα του και όταν έφευγε υπήρχαν σημάδια ότι τουλάχιστον είχε μασήσει τη τροφή. μετά το πέρας της θεραπείας... το αλάτι έκανε το θαύμα του και πλέον το ΚΟΙ κολυμπάει ανέμελα στη μικρή λιμνούλα