Ενυδρείο με καραβίδα γλυκού νερού(Procambarus clarkii)

[polykarpos]

η εγκληματικότητα σε ενα ενυδρείο είναι κάτι σαν αυτο που λέμε "κακιά στιγμή". Αν κάποιος αστακός θέλει να ξεκάνει κάποιον αλλον πιστεψε με δεν θα περιμένει να αλλάξει ποδιά αλλά θα πάει σε μάχη μέχρι τελικής πτώσεως!

Στην αλλαγή ποδιάς είναι σίγουρα πιο ευάλωτοι και για αυτό είπα κ για τα μωρά αλλά και για τους μεγάλους ότι θέλουν πολλές κρυψώνες κ φωλιές

Εγώ προτείνω σωλήνες μακριές ώστε στην αλλαγή να μπορεί να μπει μέσα να κρυφτεί. οι αστακοί ΔΕΝ μπορουν να γραπώσουν κάτι έχοντας σε ευθεία τις δαγκάνες , πρέπει να είναι πάντα λυγισμένοι οι "αγκώνες" τους για να πιάσουν κάτι για τα καλά. Δεν κάνουν επιθέσεις σε λαγουμια γιατι όπως κυνηγάνε αυτοί έτσι έχουν πάντα τον φόβο μην τους κυνηγήσει κάποιος την ώρα που είναι στο λαγούμι του άλλου, θα τον πιάσει απο την ουρά κ είναι σε μειονεκτική θέση!

Επίσης πέτρες ποταμού , φαρδιές πλατιές κολλημένες με σιλικόνη ενυδρείου σε σχήματα τύπου Π κάνουν επίσης καλές κρυψώνες

βεβαια στην χειρότερη περίπτωση (που δεν πολυ συμφωνω σε αυτη τη μεθοδο) εαν εχουμε εναν πολυ επικίνδυνο αστακό , απλά δένουμε τις δαγκάνες με εύκαμπτο σωληνάκι. ετσι κ αλλιώς με τα μπροστινά ποδια-χερια τρώνε , αρα δεν θα πεθανουν της πείνας...