Θεμα κοστους???

[amangos]

Όταν μαζέψεις ένα αδέσποτο, συνήθως το ταΐζεις με σκουπίδια, το έχεις ανεμβολίαστο και φυσικά ανεκπαίδευτο.
Λίγο πολύ του κάνεις χάρη που το έχεις, ή κάπως έτσι!

Όσο πιο πολλά δώσεις για να πάρεις την τάδε ράτσα, τόσο πιο γλυκό σου φαίνεται να πληρώσεις τον γιατρό για τα εμβόλια, φυσικά ψάχνεις την καταλληλότερη τροφή για την ράτσα, το εκπαιδεύεις, το πας στο κομμωτήριο, το στεγνώνεις, το πλένεις με ειδικό σαμπουάν κλπ.

Όσο πιο πολύ στοιχίζει ένα κατοικίδιο, όσο πιο πολύ φροντίδα θέλει, τόσο πιο πολύ το αγαπάς τελικά. Ασχολούμαι με τα κατοικίδια πάνω από 20 χρόνια, και έχω καταλήξει στο συμπέρασμα (που ισχύει και τους ανθρώπους) πως η αγάπη δεν είναι ένα πρωτογενές συναίσθημα. Αγαπάς επειδή φροντίζεις-θυσιάζεις-προσφέρεις. Δεν ισχύει ότι προσφέρεις επειδή αγαπάς. Πρώτα προσφέρεις και μετά αισθάνεσαι αγάπη.

Προσφέρεις λεφτά, χρόνο, κόπο, μεράκι, έχεις την έννοια του, θυσιάζεις κάτι άλλο που ήθελες να κάνεις για να κάνεις αυτό, κλπ, και μετά αισθάνεσαι αγάπη.

Όσα και να σου προσφέρει ο άλλος, δεν τον αγαπάς. Τον χρησιμοποιείς, τον εκμεταλλεύεσαι, θέλεις να είσαι μαζί του γιατί σε συμφέρει, σε βολεύει κλπ. Μόλις όμως προσφέρεις εσύ, τότε όλα αλλάζουν: Αρχίζεις να αγαπάς κι εσύ.

Κάποτε είχα μαζέψει ένα αδεσποτάκι, το έπλυνα, το έντυσα (!), το αποπαρασίτωσα, το εμβολίασα, και μέσα σε λίγες μέρες το εκπαίδευσα να καταλαβαίνει τι θέλω από αυτό: Να περπατάει μαζί μου, να στέκεται όταν λέω στοπ, να αφήνει ότι και να έχει στο στόμα του όταν λέω άσε, να κάθεται στην θέση του όταν λέω μείνε. Αυτές είναι για μένα οι σημαντικές εντολές και αυτό που πρέπει να ξέρει κάθε σκύλος.

Μια γνωστή μου, μου ζήτησε τον σκύλο. Της είπα οκ, και ζήτησα 100 χιλιάρικα δραχμές. Έγινε έξαλλη! Της έδειξα τις αποδείξεις, τόσο το λουρί, τόσο το φλεξ, τόσα ο γιατρός, τόσα το κρεβατάκι του σκύλου, σύνολο 120 χιλιάρικα. Άσε το φαγητό, άσε το μπάνιο, άσε την εκπαίδευση, όλα αυτά δώρο.

Εάν είχα 100 χιλιάρικα, θα έπαιρνα σκύλο ράτσας, κι όχι αυτό!!! (ήταν η απάντηση της)

Αυτοί είμαστε... Ναι, το χρυσόψαρο είναι φτηνό, το παίρνεις κι από πανηγύρια, και ζει τελικά άθλια γιατί εάν το πληρώνανε σαν δίσκους, δεν θα το αγόραζε ο κάθε άσχετος... Από όλους αυτούς που ξεκινάνε από ένα τέτοιο χρυσόψαρο, κάποιοι θα προχωρήσουν παρακάτω. Οι περισσότεροι θα μείνουν εκεί.