Επανέρχομαι και θέλω τη γνώμη σας

[Κλεόβουλος]

Αγαπητοί φίλοι γεια σας.Επανήλθα στο χόμπι μετά απο 15 χρόνια και με χαρά βλέπω τις θετικές αλλαγές που έφερε η τεχνολογία και η δυνατότητα προσβασης στην γνώση και στην ενημέρωση απο το διαδίκτυο.
Η μεγαλύτερη ενασχόληση μου ήταν με τις κιχλίδες της Μαλάουι και της Τανγκανίκα(σε μιά εποχή που ήταν βασικά άγνωστες και σπα΄νια εισάγονταν στην Ελλάδα).
Θα ήθελα σύντομα να σας περιγράψω την εμπειρία και τις πραχτικές μου για να πείτε τις γνώμες σας(γνωρίζοντας, επειδή τελευταία παρακολουθώ τα φόρουμ,ότι θα υπάρχουν και πολύ διαφορετικές αλλά είναι σεβαστές).
Λοιπόν,τα ενυδρεία που διατηρούσα ήταν 300-500 λίτρων.
Τα νερά ήταν σκληρά,το ph ~8,η θερμοκρασία 25-26 C.Δεν χρησιμοποίησα ποτέ χημικά ή φάρμακα εκτός απο αλάτι κι αυτό σπάνια.
Ο διάκοσμος φεγγαρόπετρες ή πλάκες σχιστόλιθου ή άλλες ασβεστολιθικές πέτρες με πολλές κρυψώνες.
Χαλίκι ψιλό θαλάσσης και αραγωνίτης ή coral sand.
Φυτά λίγα και ανθεκτικά που σχεδόν ποτέ δεν πρόκοβαν και τα αντικαθιστούσα κάθε 2-3 μήνες.
Η φίλτρανση γινόταν βασικά απο ένα μεγάλης χωρητικότητας εξωτερικό(κάτι βαρελάκια της Eheim)για βιολογικό και ένα ισχυρό εσωτερικό για μηχανικό καθάρισμα.Κυκλοφορία του νερού χ5 έως 8 φορές τα λίτρα του ενυδρείου.Είχαν γίνει και πειραματισμοί με wet-dry,sump κλπ.
Έντονη οξυγόνωση γινόταν μέσω της ανατάραξης της επιφάνειας απο τις εξόδους εσωτερικού και εξωτερικού φίλτρου.
Γινόταν μικρές αλλαγές με αποχλωριωμένο φυσικά νερό κάθε μήνα 20% και κάθε 3 μήνες 40-50%.
Μετριόταν ταχτικά το ph και τα νιτρικά.
Εκεί που φαντάζομαι θα υπάρχουν οι σοβαρές παρατηρήσεις είναι η ιχθυοφόρτιση.
Υπήρχαν:
σχεδόν πάντα γύρω στα 30 ψαράκια μεσαίου μεγέθους και αρκετά πάντα ιχθύδια απο γέννες.
Αυλονοκάρες Μαλάουι(μόνο αρσενικά,ήρεμα είδη και μικρού τελικού μεγέθους).
Mbuna διάφορα είδη(1αρσ.+3 τουλάχιστον θηλ.)με διαφορετικό όμως χρωματισμό για να αποφεύγω υβριδισμούς και επιθετικότητα.
Αλλά και Julidochromis(marlieri,ornatus)και Neolamprologus(brichardi,leleupi).
Τάιζα πρώτα με λαχανικά(μαρούλι,σπανάκι,αγγούρι,καρότο,σπιρουλίνα κλπ)τροφή που αγνοούσαν οι τανγκανίκες ή ψιλοτσιμπούσαν οι Αυλονοκάρες και αφού φαίνονταν χορτασμένες οι mbuna,τότε έριχνα και ζωικής σύστασης τροφές.
Ποτέ δεν αντιμετώπισα σοβαρές ασθένειες πέρα απο κάποιους τραυματισμούς σε φάσεις αναπαραγωγής.
Ο πληθυσμός αραίωνε όταν τα μικρά μεγάλωναν αρκετά και είτε χαρίζονταν σε φίλους είτε ανταλάσσονταν στα μαγαζιά με τροφές.
*Τώρα ξαναξεκινάω με ένα ενυδρείο 330 λίτρων(μικτά) που είναι στη φάση της ωρίμανσης.Θα χαρώ να ακούσω τις επισημάνσεις σας και συγγνώμη για το μακροσκελές κείμενο.