Αναπαραγωγή Melanochromis cyaneorhabdos – Maingano

[lingistis]

Όλοι μας κατά καιρούς έχουμε φανταστεί τον εαυτό μας κάτοχο κάποιου συγκεκριμένου είδους ψαριού … και φυσικά ποιος μας πιάνει όταν επιτέλους το αποκτήσουμε. Κάπως έτσι είναι και η ιστορία με μένα και τα Maingano… αφού διάβασα για αυτά, έφαγα τον κόσμο για να βρω καθαρόαιμα. Τελικά μετά από 6 μήνες μου ήρθαν από Αθήνα 4 ψάρια F1 σε ηλικία πριν δείξουν το φύλλο τους που στην πορεία εξελίχθηκαν σε 2 αρσενικά και 2 θηλυκιά… και δυστυχώς έχασα το ένα θηλυκό στο πρώτο μπούκωμα της (κάτι που δεν είναι σπάνιο για τα mbuna). Κράτησα το ζεύγος και το άλλο παλικάρι πήγε σε καλά χέρια όπου έγινε και μπαμπάς. Ο επόμενος στόχος τι άλλο… να αποκτήσω μικρά. Μετά από υπομονή 16 μηνών είχα μια μπουκωμένη κοπελιά!! και φυσικά ακολούθησα την κλασική συνταγή να αφήσω την θηλυκιά να ελευθερώσει τα μικρά στο ενυδρείο…

Εδώ να πω ότι διατηρώ ένα πυκνοκατοικημένο και άκρος ανταγωνιστικό ενυδρείο με mbuna…

οπότε αφού χάζεψα τα μικρά για λίγες μέρες στις κρυψώνες τους αυτά γρήγορα φαγώθηκαν Τότε ήταν που ξαναέψαξα στο internet και βρήκα μια αναφορά ότι τα αρσενικά του γένους Melanochromis spp. είναι σπεσιαλίστες στο να εντοπίζουν τα μικρά του είδους τους και να τα τρώνε. Όσοι είχαν καταφέρει να μεγαλώσουν μικρά με τον παραπάνω τρόπο το είχαν κατάφεραν σε σχετικά μεγάλα και αραιοκατοικημένα ενυδρεία του είδους με φεγγαρόπετρες κλπ.. δηλαδή συνθήκες που εγώ δεν διέθετα

Η λύση ήταν ενυδρείο γεννήστρα. Το πρώτο στήσιμο έγινε με πέτρες και ψιλή άμμο. Στο επόμενο μπούκωμα κατάφερα να έχω 6 μικρά ως την ηλικία των 40 ημερών… συνέπεσαν οι γιορτές του Πάσχα… πολλές δουλειές… άφησα την αλλαγή νερού για 2 μέρες και αποδείχτηκε πολύ αργά. Μέσα σε λίγες ώρες τα έχασα όλα από οξεία δηλητηρίαση (αμμωνία) Ένα άλλο πρόβλημα που αντιμετώπισα ήταν η επαναφορά της θηλυκιάς στο κυρίως ενυδρείο… δεν την άφησαν ήσυχη και την πείρε δύο μήνες να ξαναποκτήσει την θέση της στην ιεραρχίας της ζούγκλας που επικρατεί στο ενυδρείο των Mbuna… να πω ότι ευτυχώς που έζησε. Πέρασαν μήνες και δεν γινόταν τίποτα

Αυτή τη φορά διαπίστωσα ότι για να αποκτήσω μικρά έπρεπε να υπολογίσω και την τελευταία λεπτομέρεια… και έτσι έκανα Να κάνω μια παρένθεση και να πω ότι το ενυδρείο μου θα μπορούσε να χαρακτηριστεί από κάποιους βιοτοπικό… αν και απέχει πάρα πολύ από κάτι τέτοιο. Για τα ψάρια που φιλοξενεί τα λίτρα του είναι επιεικώς λίγα και εάν μπορούσα θα τα είχα σε πολύ μεγαλύτερο ενυδρείο. Το πρόβλημα μου αυτό το συζήτησα στην Θεσσαλονίκη με τον Δρ. Ad Konings, ο οποίος αφού είδε και κάποιες σχετικές φωτογραφίες μου είπε ότι δεν χρειάζεται να αποχωρήσω κανένα από τα υγιέστατα ψαράκια μου Αρκεί να μην αναταράσω τις ισορροπίες που επικρατούν. Θυμάμαι και πόσο εντύπωσε έκανε στην παρέα όταν μας εξηγούσε για αναπαραγωγές κιχλίδων της Τανγκανίκα σε 50λιτρα!!

Οπότε οι κάτοχοι ενυδρείων σαν το δικό μου στο εξωτερικό αρκούνται στο να χαζεύουν την ισορροπία που επικρατεί στην ιεραρχία των ψαριών τους και δεν ελπίζουν σε αναπαραγωγές, που εάν τυχών υπάρξουν σπάνια αναμένουν να ζήσει κάποιο από τα μικρά.

Αλλά εμείς είμαστε Έλληνες και τα καταφέραμε ... η συνέχεια σε επόμενο post.

Για τώρα ρίξτε μια ματιά στους γονείς...

Ο Μπαμπάς και η Μαμά

[bokostas]

Άντε βρε Γιάννη, μη μας σκας, λέγε τι έγινε παρακάτω και βάλε και φωτό από τα μικρά, αν τα κατάφερες.

[Κλεόβουλος]

Γειά σου Γιάννη με τα ωραία σου
Κάνε βρε μια παρουσίαση κανονική(μη ντρέπεσαι).
Θέλουμε κι άλλες φωτο.
Το παλληκάρι σου το προσέχω.
Πάντως μέσα στο δικό μου μεγαλώνει ήδη η τρίτη γενιά απογόνων απο μικρό αριθμό(2-3) ατόμων που τα καταφέρνουν να επιβιώσουν.

[persival]

Ωραίοι οι ψάρηδες! Θα συμφωνήσω με τον Κλεόβουλο, κάνε μια παρουσίαση!

Να ρωτήσω και κατι, πως ξεχωρίζετε ρε παιδιά τα αρσενικα απο τα θυληκά maingano; Μέχρι και γέννα έδωσαν αλλά εγώ... τον ύπνο του δικαίου!
(Καλά, ούτε τα λαμπιδόχρωμα ξεχωρίζω αλλά μην ξεφεύγω απο το θέμα )

[Κλεόβουλος]

Ούτε τα λαμπίντο,ούτε τα maingano ξεχωρίζουν εύκολα τα φύλα.
Στα λαμπίντο(sp."yellow") τα θηλυκά (πιθανά να)είναι χωρίς σκούρο χρωματισμό των κοιλιακών πτερυγίων και πιο μικρόσωμα.
Στα maingano τα θηλυκά είναι με ανοιχτόχρωμη κοιλιά.
Αυτά τα χαρακτηριστικά γίνονται πιο εμφανή όταν μεγαλώσουν.

[in the pond]

Αρχική Δημοσίευση από Κλεόβουλος

Ούτε τα λαμπίντο,ούτε τα maingano ξεχωρίζουν εύκολα τα φύλα.
Στα λαμπίντο(sp."yellow") τα θηλυκά (πιθανά να)είναι χωρίς σκούρο χρωματισμό των κοιλιακών πτερυγίων και πιο μικρόσωμα.
Στα maingano τα θηλυκά είναι με ανοιχτόχρωμη κοιλιά.
Αυτά τα χαρακτηριστικά γίνονται πιο εμφανή όταν μεγαλώσουν.

Εντούτοις φίλε Κλεόβουλε κάποιες φορές δεν συμβαίνουν έτσι τα πράγματα. Βρίσκεις π.χ. θηλυκό Labidochromis με έντονο μαυρό στα κοιλιακά πτερύγια ή αρσενικό με εντελώς ξεθωριασμένο χρώμα. Οπωσδήποτε, είναι πολλές φορές εντελώς τυχαία η επιλογή.

[Κλεόβουλος]

Γειά σου βρε Βασίλη(σε χάσαμε για λίγο καιρό)
Έτσι είναι όπως τα λες.Γι' αυτό είπα "πιθανόν να"...

Πάντως για να μαθαίνουν οι νεότεροι Labidochromis caeruleus προερχόμενα απο διαφορετικά σημεία της λίμνης έχουν και διαφορετικό χρωματισμό.
Τα περισσότερα που διακινούνται στο εμπόριο είναι αναπαραγωγής του γνωστού sp."yellow" με το έντονο κίτρινο χρώμα και προέρχεται απο μια περιοχή ανάμεσα στις ακτές Charo και Lion's Cove.
Υπάρχουν χρωματικές παραλλαγές όμως,όπως του Nkhoso Point ή των βόρειων ακτών της Τανζανίας που είναι τελείως λευκά,στην περιοχή του νησιού Lundo υπάρχουν πληθυσμοί όπου τα αρσενικά είναι λευκά με κίτρινο το πάνω μέρος του κεφαλιού και το ραχιαίο πτερύγιο,άλλοι που είναι με ασπρο-γάλαζο σώμα σκούρα ραχιαία-κοιλιακά πτερύγια και σκούρες κάθετες ρίγες!
(πηγή:Malawi Cichlid's in their natural habitat-Ad Konings)

[lingistis]

Βασικά έλπιζα να μπορέσω να αναρτήσω φώτο των μικρών… υπάρχει ένα πρόβλημα… για τώρα η συνέχεια της ιστορίας

Η γεννήστρα.

Το πρώτο πρόβλημα της γεννήστρα αντιμετωπίστηκε αρκετά εύκολα. Άδειασα την γεννήστρα, ουσιαστικά ένα ημιδιαφανές 20λιτρο πλαστικό με καπάκι (κάπου 7 ευρώ από το IKEA) και σταθεροποίησα στη πλάτη και στον πάτο (όλα εξωτερικά) λεπτό φελιζόλ για θερμομόνωση και για να μην καμπουριάζει ο πάτος. Η πλάτη, σε μπλε χρώμα βοηθάει και στην οριοθέτηση των ψαριών και έτσι δεν αγχώνονται… Τοποθετήθηκε ένα 50αράκη θερμαντικό (Hydor THEO Heater 50 Watt κάπου 20 ευρώ) και ένα μικρό εσωτερικό φίλτρο (Dolphin KF-150 μέγιστο 170l/h κάπου 7 ευρώ) στο οποίο επενέβηκα και έκοψα το σφουγγάρι του για να χωράει και λίγο βιολογικό υλικό (Sera Siporax και Eheim Ehfisubstrat pro) από το στρωμένο μεγάλο φίλτρο. Μέσα τοποθέτησα ένα πήλινο σαν σπηλιά (για την θηλυκιά) και από πάνω το πήλινο ένα ξύλο Mopani με δύο ρίζες Anubia. Δεν έβαλα καθόλου άμμο, χαλίκια κλπ παρά λίγα βότσαλα και δύο χούφτες βιολογικό υλικό (κεραμικό μακαρόνι Ferplast Blurings) από στρωμένο φίλτρο. Φρόντισα το νερό να γυρίζει έτσι ώστε να περνάει και κάπως από το μακαρόνι στο πυθμένα (για να διατηρήσω όσο περισσότερη βιολογία γίνεται). Έτσι δημιουργήθηκαν αρκετές κρυψώνες σε διαφορετικά σημεία του πυθμένα για τα μικρά. Γενικά τα μικρά κιχλιδάκια είναι αρκετοί τσαμπουκάδες από τις πρώτες μέρες (ιδίως τα maingano)… δύο μικρά στην ίδια κρυψώνα δεν γίνεται… θα επικρατήσει το πιο ισχυρό και το άλλο με το που θα σκάσει μύτη στα ανοικτά νερά… μαμ! Το όλο στήσιμο βοηθάει στο να κρυφτούν με ασφάλεια τα μικρά, να το καθαρίζω εύκολα γιατί δεν υπάρχει άμμος κλπ, και ότι μπορώ εύκολα να πιάσω αμέσως τόσο τη θηλυκιά όσο και τα μικρά. Φωτιστικό δεν έβαλα, φυσικός φωτισμός και λίγο ξώφαλτσο τεχνικό στην μια πλευρά με τις Anubia από το φωτιστικό του διπλανού ενυδρείου. Το πολύ φως τα αγχώνει.




Το μεγάλο θέμα που έπρεπε να λύσω ήταν το νερό. Το νερό της Φλώρινας είναι μαλακό… πολύ μαλακό… με pH 7, για πολλούς ιδανικό για δίσκους και όχι Mbuna. Αφού διάβασα το post«Η Τοξικότητα της αμμωνίας» αποφάσισα για σταθερή θερμοκρασία στους 25C και pH 7,5.
Στο όλο σύστημα τοποθετήθηκε για συντήρηση ο μονομάχος μας ο οποίος δεν μπορούσε να πιστέψει την τύχη του!!! Μετά από δύο μήνες είπα να το δοκιμάσω με μία μικρή μπουκωμένη Labidochromis caeruleus (καημένε μονομάχε!). Η δοκιμή πέτυχε, σύντομα είχα ψαράκια να κολυμπούν στην τρελή χαρά χωρίς καμία απώλεια. Τα σύστημα σύντομα χώρεσε 2 γέννες και τα μικρά έφτασαν το επιθυμητό μέγεθος για μεταφορά στο μεγάλο ενυδρείο… ούτε εκεί απώλειες!! Θα μου πείτε ότι τα Labidochromis είναι εύκολα… ναι συμφωνώ αλλά είπαμε δοκιμαστικό.

Το τάισμα είναι σημαντικό για την ανάπτυξη των μικρών και για το λόγο αυτό τα τάιζα τις πρώτες εβδομάδες περίπου 4 με 5 φορές την ημέρα με σκόνη (BabyTetra) και αργότερα με τριμμένη Spirulina. Αυτό που παρατήρησα ήταν ότι ενώ έκαμνα αλλαγές νερού κάπου 50% κάθε 3 μέρες από την τροφή που περίσσευε σχηματιζότανε μια γλίτσα το πρώτο διάστημα. Έτσι κάθε δεύτερη αλλαγή νερού έβγαζα το μακαρόνι και το ξέπλενα καλά με νερό από το ενυδρείο. Επίσης τοποθέτησα μέσα και μερικά σαλιγκάρια Melanoides tuberculata τα οποία αν και χρήσιμα στην αρχή, μόλις έπιαναν ένα μέγεθος γέμιζαν το πυθμένα με ακαθαρσίες. Έτσι τώρα τα σαλιγκάρια με το που φτάνουν σε μέγεθος κάπου 5 με 8mm αφαιρούνται. Στην τελευταία δοκιμή τοποθετήθηκαν και 4 ενήλικες γαρίδες Red Cherry οι οποίες έκαναν σούπερ δουλειά… ώσπου φαγώθηκαν από τα κιχλιδάκια όταν τα δεύτερα ήταν πλέον αρκετά μεγάλα.

Το σύστημα της γεννήστρας πέρασε όλα τα δοκιμαστικά… το μόνο που έπρεπε να κάνω τώρα ήταν να βρω μια μπουκωμένη Maingano… το πώς έγινε αυτό στο άλλο post

Έως τότε καποιες καλές πληροφορίες για Maingano και μια γενική της «Παράγκας των Mbuna» (σιγά μην κάνω παρουσίαση )


Το ενυδρείο πριν 2 χρόνια


Το ενυδρείο πριν ένα χρόνο


Το ενυδρείο σήμερα...

-------------------------
Μικρό πρώτης ημέρας