Ολοζώντανη τροφή... τόσο κακό; Ζητάω γνώμες για να σχηματίσω άποψη.

Θέλω πολύ καιρό να το ρωτήσω για γενικότερο προβληματισμό, καθώς μου δημιουργήθηκε αρχικά η απορία όταν είδα κάποιους να μιλάνε πολύ αρνητικά για τη χρήση γαρίδων, χρυσόψαρων, guppy κ.α. ως ζωντανή τροφή.

Θέλω να ρωτήσω γιατί το κατακρίνουμε. Σε κανονικές συνθήκες διαβίωσης πολλά ζωντανά θα ήταν τροφή. Επίσης, μεγάλο ποσοστό των τροφών που χρησιμοποιούνται είναι από ζωντανά τα οποία εκτρέφονται για να γίνουν τροφή, οπότε συγχωρήστε με αν δεν καταλαβαίνω το διαχωρισμό του να τη δίνω ζωντανή ή σε κόκκους ή αποξηραμένη ή κατεψυγμένη!


Είναι το επιχείρημα ότι τα βάζουμε σε ένα κλειστό σύστημα και τα αναγκάζουμε να φαγωθούν; Αν ναι ποια η διαφορά του να τα σκοτώνει κάποιος από πριν για εμάς για τον ίδιο ακριβώς σκοπό;

Είναι απλά το ότι επειδή κάποιος ασχολείται για παράδειγμα με την εκτροφή γαρίδων νιώθει περίεργα να τις δίνει για φαΐ; Δηλαδή όσοι καλλιεργούν σκουλίκια για τροφή είναι κατάπτυστοι; Ή μήπως τα σκουλίκια είναι κατώτερη μορφή ζωής και τους κάνουμε ότι θέλουμε; Αλλά πάλι μήπως το ποιος αξίζει να γίνεται τροφή το αποφασίζουμε εμείς και όσα βαφτίζουμε κατοικίδια δεν τους αξίζει να γίνουν τροφή; Γιατί έτσι μπορώ να βαφτίσω καλλιέργεια τροφής ένα ενυδρείο με guppy και να ταΐζω ένα congo puffer ή πιράνχα.


Μπορείτε να με βοηθήσετε γιατί δεν καταλαβαίνω τη διαφορά, αν αυτή υπάρχει πραγματικά;

[aquaman]

Το τι σημαίνει να "υπάρχει πραγματικά η διαφορά" που λες στο τέλος, είναι πολύ μεγάλη κουβέντα, όπως καταλαβαίνεις.

Οι γιαπωνέζοι π.χ. δεν έχουν πρόβλημα να σκοτώνουν δελφίνια και να τα τρώνε, εμάς (τους περισσότερους) μας σηκώνεται η τρίχα...

Τα σκουλήκια, οι περισσότεροι συμφωνούν ότι είναι ΟΚ να τα ρίχνεις σαν τροφή, αλλά σέβομαι και την άποψη που λέει ότι είναι κι αυτά ζωντανά...

Το που θα τραβήξουμε τη διαχωριστική γραμμή δεν είναι εύκολο να το συμφωνήσουμε.

Προσωπικά, η "ένσταση" που διαβλέπω είναι ότι στη φύση το θήραμα έχει την ευκαιρία να ξεφύγει, και συχνά το κάνει, ενώ όταν το ρίχνεις εσύ στο ενυδρείο δεν έχει καμμία ελπίδα, και αυτό φάινεται "άδικο" ή "ανήθικο" ή ότι άλλο.

Αλλά η αλήθεια είναι ότι για να ζήσει ένα ζώο πρέπει κάποιο άλλο ζωντανό πλάσμα να πεθάνει.

Προσωπικά, αν το ψάρι ζει καλά και χωρίς τα ζωντανά "μεζεδάκια", θα του έδινα την "κλασσική" τροφή και όχι ζωντανή. Έτσι κι αλλιώς το έχω πάρει από τη φύση και το έβαλα σε ένα κουτί, η ζωντανή τροφή το μάρανε...

[dimitris vas]

Κατ αρχας για να συζητησουμε το συγκεκριμενο θεμα θα πρεπει νομιζω να εχουμε στο μυαλο μας ολοι οτι το χομπυ μας δεν ειναι φιλοζωικο..οπως και να το κανουμε το φυσικο περιβαλλον των ψαριων δεν ειναι το ενυδρειο μας οσο μεγαλο και αν ειναι αυτο.

Με βαση αυτο ο καθενας βαζει τα δικα του ορια οσον αφορα το τι ειναι ηθικο και τι οχι.αλλοι θεωρουν σκληρο και ανηθικο να ταιζεις εναν ζωντανο οργανισμο σε εναν αλλο.εγω προσωπικα σκληρο σαν θεαμα ναι ανηθικο οχι.

Τωρα σε σχεση με το διαχωρισμο αναμεσα σε σκουληκια,γαριδες γκαπυ κλπ για μενα εχει να κανει καθαρα με το εξελιξης του οργανισμο.αλλο ειναι ενα ψαρι με εγκεφαλο που πιθανον να μπορει και να παραγει σκεψεις και αλλο ενα σκουληκι που λειτουργει απλα με τα αντανακλαστικα του νευρικου του συστηματος...

αυτη ειναι γνωμη μου για την ηθικη διασταση του θεματος που θετεις.νομιζω οτι υπαρχουν κ αλλες παραμετροι που πρεπει να εξεταστουν για τις ζωντανες τροφες και ποσο συχνα μπορουμε να τις ταιζουμε,οπως η περιεκτικοτητα σε λιπη κλπ..

[exelix]

Αρχική Δημοσίευση από aquaman

Προσωπικά, η "ένσταση" που διαβλέπω είναι ότι στη φύση το θήραμα έχει την ευκαιρία να ξεφύγει, και συχνά το κάνει, ενώ όταν το ρίχνεις εσύ στο ενυδρείο δεν έχει καμμία ελπίδα, και αυτό φάινεται "άδικο" ή "ανήθικο" ή ότι άλλο.

Αρχική Δημοσίευση από dimitris vas

Με βαση αυτο ο καθενας βαζει τα δικα του ορια οσον αφορα το τι ειναι ηθικο και τι οχι.αλλοι θεωρουν σκληρο και ανηθικο να ταιζεις εναν ζωντανο οργανισμο σε εναν αλλο.εγω προσωπικα σκληρο σαν θεαμα ναι ανηθικο οχι.

Δηλαδή μιλάμε απλά για το ποιος έχει το πιο γερό στομάχι και όχι καθαρά για ηθικό ζήτημα; Γιατί το να καλλιεργεί μια εταιρεία γαρίδες, μύδια κλπ και να τα λιώνει να τα κάνει τροφή δεν έχει ουσιαστική διαφορά από το να το δίνω εγώ. Είναι το ίδιο με το να παίρνω το κοτόπουλο από το μαγαζί και να μην έχω στον κήπο και να τα σκοτώνω μόνος μου.

Αρχική Δημοσίευση από dimitris vas

νομιζω οτι υπαρχουν κ αλλες παραμετροι που πρεπει να εξεταστουν για τις ζωντανες τροφες και ποσο συχνα μπορουμε να τις ταιζουμε,οπως η περιεκτικοτητα σε λιπη κλπ..

Καλά, αυτό είναι άλλη κουβέντα!

[persival]

Πιστεύω ότι είναι απλό. Η "κουλτούρα" μας ως Έλληνες, δεν προβλέπει την κατανάλωση γενικά ζωντανών τροφών. Κοινώς, ενώ δεν μας πειράζει να σκοτώσουμε ένα ζώο, να το ψήσουμε και να το φάμε, όπως βλέπεις και σε άλλο πρόσφατο θέμα, μας πέφτει "βαρύ" ακόμη και το να βλέπουμε να τρώνε ζωντανά τα ζώα.
Για μένα δε, είναι αποκρουστικό ακόμη και το θέαμα με τα γκάπυ, όπου τα μεγάλα τρώνε τα μικρά. Τα βίντεο του προαναφερθέντος θέματος δεν τολμώ να τα δω.

Μεγάλο θέμα πάντως και οι απόψεις διίστανται... Προσωπικά συμφωνώ με την άποψη ότι είναι "ανήθικο" να ταΐσεις μεγάλο ψάρι με μικρότερο σε ενυδρείο, αφού δεν έχει ελπίδα διαφυγής... Ανήθικο αλλά και σχετικό, αλλιώς το βλέπω εγώ, αλλιώς κάποιος άλλος... Και πολλοί περισσότεροι δεν μπαίνουν καν στη διαδικασία να το "φιλοσοφήσουν"...

[GioM]

Αν και αποφεύγω να απαντάω λόγω της μικρής μου εμπειρίας στο χώρο των ενυδρείων, λόγω της αρκετά μεγάλης εμπειρίας μου πάνω σε άλλου είδους κατοικίδια θα ήθελα να πω 2 πράγματα πάνω στο θέμα του ταϊσματος.

Κατ'αρχάς να συμφωνήσω με τον dimitris vas ότι το χόμπυ μας δεν είναι και τόσο φιλοζωικό. και αυτό το πιστεύω για κάθε μορφής κατοικίδιο.

Όσον αφορα το θέμα του ταϊσματος τώρα, πιστεύω πως το αν βλέπεις το τάισμα με ζωντανές τροφές καλό ή κακό είναι θέμα τελείως προσωπικό του καθενός. Για να γίνουν οι τροφές θυσιάζονται άλλα ζώα. Η ουσιαστική διαφορά είναι στο αν αντέχεις να είσαι εσύ αυτός που θα τα θυσιάσεις ή προτιμάς να το κάνει κάποιος άλλος για σένα. Προσωπικά ανήκω στη δεύτερη κατηγορία, αν και θεωρώ ότι είναι το ίδιο ακριβώς πράγμα.

Ένα πεινασμένο σκυλί ας πούμε μπορεί να φάει ζωντανό κοτόπουλο, πράγμα το οποίο είναι απεχθέστατο (και επικίνδυνο στη περίπτωση αυτή αλλά για άσχετους με το θέμα λόγους). Το 1/3 περίπου όμως από τις τροφές για σκύλους γίνονται από κοτόπουλο. Άρα τα κοτόπουλα θυσιάζονται ούτως ή άλλως.

Το ίδιο συμβαίνει και με τις τροφές για ψάρια.

Νομίζω ότι το θέμα είναι τελείως υποκειμενικό και δεν μπορείς να το χαρακτηρίσεις καλό ή κακό. Είναι μάλλον υποκριτικό να χαρακτηρίζεις ένα είδος ταϊσματος "λάθος" ακόμα κι αν δεν το προτιμάς. Είτε είσαι ο δήμιος είτε είσαι ο μισθός του είναι το ίδιο ακριβώς πράγμα.

[GioM]

Συμφωνούμε απόλυτα.

Όπως είπα και πιο πάνω:

Αρχική Δημοσίευση από GioM

Νομίζω ότι το θέμα είναι τελείως υποκειμενικό και δεν μπορείς να το χαρακτηρίσεις καλό ή κακό. Είναι μάλλον υποκριτικό να χαρακτηρίζεις ένα είδος ταϊσματος "λάθος" ακόμα κι αν δεν το προτιμάς. Είτε είσαι ο "δήμιος" είτε είσαι ο μισθός του είναι το ίδιο ακριβώς πράγμα.

[almost]

Πολύ παλιά είχα πιράνχα.
Το τάιζα ότι ζωντανό έβρισκα.
Ξεκίνησα από τα ζωντανά δολώματα και πήγα στα ζωντανά ψάρια.
Πήγαινα σε καταστήματα και διάλεγα ψάρια που ήταν άρρωστα και ήταν θέμα ημερών να ψοφήσουν. Έτσι, είχα τη συνείδησή μου πιο ήσυχη.
Μετά κατάλαβα ότι το να ρίχνεις ψάρια και να καταδικάζεις εσύ κάποιο ψάρι, είναι λάθος.
Από τότε, δεν ξαναδιάλεξα ψάρι και έδιωξα και το πιράνχα.

Ζωντανή τροφή, δεν υπάρχει ούτε ένας που να έχει ασχοληθεί σοβαρά με το χόμπι και να μην έχει ρίξει.

Στην καλύτερη, έχει ρίξει αρτέμια για να μεγαλώσει κάποιους γόνους που είναι το μόνο που τρώνε.

Ότι και να φας, κάτι έχεις σκοτώσει. Και τα φυτά έχουν ζωή και όσοι έχουμε ή είχαμε φυτεμένο γνωρίζουμε πολύ καλά πόσο κόπο θέλει να τα αναπτύξεις σωστά.

Η ηθική του Κάντ: "αν το σκευτείς, είναι σαν να το έκανες" είναι πολύ αυστηρή ηθική και θα μας έβγαζε όλους δολοφόνους στη σύγχρονη εποχή.

Δεν χρειάζεται όμως να πάμε στην άλλη άκρη και να γίνουμε εμείς δήμιοι.

Είναι εντελώς διαφορετικό να σκοτώνεις ένα κοτόπουλο (το παράδειγμά σου) που έχει μεγαλώσει με σκοπό να θανατωθεί, δεν έχει γνωρίσει την φύση, δεν έχει καν τρέξει, ζευγαρώσει, ζήσει και εντελώς διαφορετικό να επεμβαίνεις εσύ στο κοτόπουλο του κήπου σου και να γίνεσαι ο δήμιος του.

Στην πρώτη περίπτωση, καλύπτεις τις διατροφικές σου ανάγκες με τη μικρότερη δυνατή παρέμβαση στη φύση. Στη δεύτερη περίπτωση παρεμβαίνεις με τον μέγιστο βαθμό.

Αυτές οι λεπτές διαχωριστικές γραμμές, είναι γραμμές πολιτισμού. Και για να φτάσουμε ως εδώ κάναμε αιώνες. Για να γυρίσουμε πίσω, θέλουμε δευτερόλεπτα.

[exelix]

Κάτσε φίλε μου γιατί μάλλον δεν κατάλαβες ότι αυτό που έγραψες στο τέλος είναι πολύ προσβλητικό. Ελπίζω να μην το κατάλαβες δηλαδή.

Επειδή απάντηση στα ερωτήματά μου δεν έδωσες, να στο εξηγήσω. Εγώ π.χ. μεγαλώνω κοτόπουλα για να τα τρώω. Ποια η διαφορά με τα κοτόπουλα που μεγαλώνουν στο εργοστάσιο για να τα φάω;
Εγώ π.χ. μεγαλώνω γαρίδες για να τις δίνω στο ψάρι μου. Ποια η διαφορά με αυτές που μεγαλώνουν στο εργοστάσιο και αποξηραίνονται για να τις δώσω εγώ μετά;

[almost]

Νομίζω ότι είναι ξακάθαρα αυτά που γράφω.

Τώρα αν εσύ τα βρίσκεις προσβλητικά, όταν το κείμενο ξεκινάει με την αποδοχή μου ότι αυτό που εσύ ρωτάς εγώ το έχω πράξει, τι άλλο να πω..

[POURITANOS]

Γιατί είναι ηθικό ένα ψαρί που στην φύση τρέφετε μονό με φρέσκιες τροφές (έντομα- μικρότερα ψαριά – σκουλήκια- κτλ ) ξαφνικά να το αναγκάζουμε να τρώει αποξεραμένες τροφές και κατεψυγμένα ψοφίμια..

Έχεις δει κανείς άνθρωπο που να είναι υγιές αν τρώει μονό αποξεραμένες τροφές και κονσέρβες?? Γιατί αφού είναι σωστή διατροφή (αυτό προτείνουν αρκετοί για τα ψαριά ) δεν την ακολουθούμε και εμείς.

Το να ρίξεις ζωντανό ψαρί η άλλο οργανισμό για να φάει το ψαρί σου είναι το φυσιολογικό. Το θέμα είναι ότι έχουμε κάνει το φυσιολογικό να μοιάζει με σαδισμό.

Γνώμη μου είναι ότι αυτός που ταΐζει με ζωντανή τροφή τα ψαριά του έχει καταλάβει την πραγματική φύση των ψαριών.
Αυτός που ταΐζει μονό φλακς η ότι νάνε ταμπλέτες έχει μάθει ότι τα ψαριά ζούνε σε ένα τετράγωνο κουτί .

Το ερώτημα για μένα είναι ο λόγος που ο κάθε χομπιστας μπαίνει στην διαδικασία στο να ταΐσει ζωντανή τροφή.

Για μένα υπάρχουν 2 κατηγορίες χομπιστων:
α) έχει να κάνει με το ότι εχει καταλάβει ότι οργανισμός που δεν τρέφετε συχνά με ζωντανές τροφές έχει κακό μεταβολισμό κακό ανοσοποιητικό, το ψαρί γίνετε παχύσαρκο κτλ.
Και η
β) κατηγορία ταΐζει με ζωντανές τροφές για να παρακολουθεί τους ακρωτηριασμούς που προκαλουν τα ψαριά του στα θυματα τους. κάτι που εμένα με κάνει να πιστεύω ότι ο συγκεκριμένος χομπιστας έχει ψυχολογικά προβλήματα.

Άρα και 2 κατηγορίες κάνουν το ίδιο πράγμα απλά στην πρώτη περίπτωση ταΐζει και φεύγει ενώ στην δεύτερη παρακολουθεί με ενδιαφέρων ένα μακελειό

[potami]

Αρχική Δημοσίευση από exelix

Θέλω πολύ καιρό να το ρωτήσω για γενικότερο προβληματισμό, καθώς μου δημιουργήθηκε αρχικά η απορία όταν είδα κάποιους να μιλάνε πολύ αρνητικά για τη χρήση γαρίδων, χρυσόψαρων, guppy κ.α. ως ζωντανή τροφή.

Θέλω να ρωτήσω γιατί το κατακρίνουμε. Σε κανονικές συνθήκες διαβίωσης πολλά ζωντανά θα ήταν τροφή. Επίσης, μεγάλο ποσοστό των τροφών που χρησιμοποιούνται είναι από ζωντανά τα οποία εκτρέφονται για να γίνουν τροφή, οπότε συγχωρήστε με αν δεν καταλαβαίνω το διαχωρισμό του να τη δίνω ζωντανή ή σε κόκκους ή αποξηραμένη ή κατεψυγμένη!


Είναι το επιχείρημα ότι τα βάζουμε σε ένα κλειστό σύστημα και τα αναγκάζουμε να φαγωθούν; Αν ναι ποια η διαφορά του να τα σκοτώνει κάποιος από πριν για εμάς για τον ίδιο ακριβώς σκοπό;

Είναι απλά το ότι επειδή κάποιος ασχολείται για παράδειγμα με την εκτροφή γαρίδων νιώθει περίεργα να τις δίνει για φαΐ; Δηλαδή όσοι καλλιεργούν σκουλίκια για τροφή είναι κατάπτυστοι; Ή μήπως τα σκουλίκια είναι κατώτερη μορφή ζωής και τους κάνουμε ότι θέλουμε; Αλλά πάλι μήπως το ποιος αξίζει να γίνεται τροφή το αποφασίζουμε εμείς και όσα βαφτίζουμε κατοικίδια δεν τους αξίζει να γίνουν τροφή; Γιατί έτσι μπορώ να βαφτίσω καλλιέργεια τροφής ένα ενυδρείο με guppy και να ταΐζω ένα congo puffer ή πιράνχα.


Μπορείτε να με βοηθήσετε γιατί δεν καταλαβαίνω τη διαφορά, αν αυτή υπάρχει πραγματικά;

εμενα η γνωμη μου ειναι να κανεις οτι θελεις.
Αλλος δεν τρωει κρεας αλλος τρωει αλλος σκοτωνει μυγες και αλλος τις λυπαται.
Ποιος θα σου πει τι να κανεις; Και γιατι να δωσεις σημασια στη δικη μου γνωμη αν δεν αισθανεσαι κατι εσυ;