Φαντάζομαι πως θα ήταν δυνατό. Μία τέτοια πατέντα θα ήταν αν, τα ενυδρεία φτιαχτούν τώρα, και είναι σχετικα κοντά μεταξύ τους και δυνατή η αποχεύτευση του νερού (απαραίτητο άλλωστε για αυτόματη αναπλήρωση). Θα μπορούσαν να ανοιχθούν, δύο τρύπες στο καθένα. Μία ως υπερχείλιση που θα εξασφάλιζε την μέγιστη στάθμη στα ενυδρεία και μία δεύτερη στην ελάχιστη στάθμη που θα φτάνει το νερό όταν αδειάζει. (π.Χ περίπου στο 2/3 του υ.υψους της μέγιστης στάθμης αν π.χ θέλουμε να γίνεται αλλαγή 30%) Οι υπερχειλίσεις θα συνδέονταν με την αποχέτευση και η δεύτερη τρύπα θα συνδεόταν με σωλήνα με τα δύο ενυδρεία στη μέση της σύνδεσης θα ήταν ενωμένη με Τ στο οποίο θα έμπαινε μία κοινή ηλεκτροβάνα που θα λειτουργούσε με χρονοδισκόπτη. Στο χρονοδιακόπτη θα ορίζαμε κάθε πότε θα ανοίγει η ηλεκτεροβάνα για αλλαγή (π,χ κάθε εβδομάδα) και πόσο θα παρέμενε ανοικτή. Το μέγιστο από τους δύο χρόνους που χρειάζεται για να αδειάσουν και τα δύο ενυδρεία + κάποιο χρόνο ακόμη για να είμαστε σίγουροι πως και τα δύο ενυδρεία θα αδειάσουν στη στάθμη που θέλουμε, ακόμη και αν κάποια σκουπιδάκια, έχουν μερικώς φράξει τη ροή της αποχέτευσης.
Αμέσως μετά μια δεύτερη ηλεκτροβάνα θα άνοιγε με δικό της χρονοδιακόπτη τη παροχή του νερου στην οποία θα κατευθύναμε σε δύο ενυδρεία με ταυ σε σωλήνες που θα κατέληγαν εε βανάκι στο κάθε ενυδρείο ξεχωριστά!. Θα ρυθμίζαμε τότε με τα βανάκια τη ροή ,έτσι ωστε να έφταναν χοντρικά και τα δύο ενυδρεία στη μέγιστη στάθμη τους ταυτόχρονα, συν κάποιο ''τζόγο'' παραπάνω, ώστε να είμαστε σίγουροι, ότι θα γεμίσουν και τα δύο στη μέγιστη στάθμη, ακόμη και αν για κάποιο λόγο η πίεση του δυκτύου είναι πιο πεσμένη από ότι συνήθως, με τίμημα, να χύθεί λίγο παραπάνω νερό από την υπερχείλιση των ενυδρείων στην αποχέτευση!. Μετά από αυτό το χρονικό διάστημα θα ρυθμίζαμε το χρονοδιακόπτη να κλείνει την ηλεκτροβάνα. Αν εξαιρέσει κανείς τη δυσκολία της δημιουργίας των δύο οπών, ανά ενυδρείο, που σε υφιστάμενα ενυδρεία είναι δύσκολο, και το μειωνέκτημα της στάνταρτ μόνο αλλαγής π.χ 30%, η παραπάνω μέθοδος είναι απλή και ασφαλής ώστε να μην έχουμε πλυμμύρα μέσα στο σπίτι, (αν στεγανώσουμε σωστά τις οπές). Πλιτώνουμε δε και πιθανούς κινδύνους από φλοτεράκια ή άλλους αυτοματισμούς που μπορεί να μην λειτουργήσουν σωστά. Θεωρητικά γίνεται και χωρίς υπερχείλιση ,αλλά τότε πέφτει κατακόρυφα η αξιοπιστία και η ασφάλεια της διαδικασίας. Φυσικά καλό ειναι, κάποιος πιο έμπειρος στο χόμπυ να προτείνει κάτι καλύτερο ή πρακτικότερο ή να επισημάνει τυχόν λάθη και παραλείψεις σε αυτή μου τη σκέψη, καθώς αυτά που περιγράφω, δε το έχω ποτέ εφαρμόσει ποτέ ο ίδιος προσωπικά.
|