Συνήθως τα απλά που πρέπει να κάνεις και είναι μέχρι ενός σημείου υπέρ αρκετά είναι:
-Να αφαιρέσεις πλήρως τον πετροβάμβακα από τις ρίζες, προσπαθώντας φυσικά να μην τραυματίσεις το φυτό. Είναι πολλές φορές κουραστική διαδικασία, αλλά πρέπει.
-Πολύ καλό ξέπλυμα στη βρύση.
Για ακόμα μεγαλύτερη σιγουριά:
-
Απολύμανση των φυτών και δική μου επιλογή είναι με υπερμαγγανικό κάλιο. Εκτός από τους άλλους λόγους, για τους οποίους κάνουμε απολύμανση, σκοτώνεται και η άλγη, η οποία αν έχει τραβήξει τοξικά και φαγωθεί από τις γαρίδες, ας πούμε, είναι επικίνδυνη.
Ένα βήμα παραπάνω:
-Μπάνιο σε διάλυμα νερού και διττανθρακικής σόδας (η μαγειρική), καθώς εξουδετερώνει κάποια είδη εντομοκτόνων, και αμέσως καλό ξέπλυμα.
Ένα βήμα πριν την υστερία:
-Καραντίνα με ένα φιλτράκι με ενεργό άνθρακα.
Και πάλι 100% σίγουρος δε θα μπορείς να είσαι, αφού μπορεί να έχουν απορροφήσει κάτι και να το πετάξουν κάποια στιγμή. Μπορεί να έχουμε βάλει όλοι φυτά στα οποία να είχε μείνει κάτι πάνω, αλλά να μην είχαμε τόσο ευαίσθητα είδη και με τις αλλαγές νερού να απομακρύνθηκαν σιγά σιγά όλα τα κατάλοιπα. Προσωπικά πάω μέχρι την απολύμανση και δεν αντιμετώπισα ποτέ πρόβλημα. Έχω κάνει και όλο το σετάκι, αλλά βαρέθηκα από ένα σημείο και μετά. Ίσως αν είχα πιο ευαίσθητα είδη να ήμουν πιο υποχόνδριος! Πιο πολύ είναι να σου κάτσει η στραβή με καμιά περίεργη παρτίδα π.χ. από Ασία μεριά.
Όσο για την ιστορία στο μαγαζί, μαγκιά του υπαλλήλου, αλλά η μαμά προφανώς ήθελε να διδάξει στο παιδί της την απαξίωση στη ζωή. Πρώτη ή τελευταία φορά είναι που γινόμαστε μάρτυρες τέτοιων γεγονότων; Η ιστορία που μου έχει μείνει εμένα είναι μια μαμά με τα πιτσιρίκια, αφού τις προηγούμενες μέρες είχε πάρει ένα 2λιτρο πλαστικό... πράγμα και κάθε μέρα έπαιρνε και ένα καινούργιο ζωντανό προσπαθούσε να πάρει το οκ από τον υπάλληλο ότι ένα amphiprion ocellaris (nemo) θα άντεχε έστω και μισή ωρίτσα στο γλυκό για να το δουν τα παιδιά της να χαρούν.