Μα τα φθηνά ζωντανά έρχονται χωρίς κανένα έλεγχο από εξωτερικό, γεγονός το οποίο δε θίγει ο νόμος... Όταν το pet shop έχει κόστος για ένα κουτάβι γύρω στα 250, βία 300 ευρώ και το πουλάει 500 και 600 , αφού πρώτα περάσει το κολαστήριο του κλουβιού της βιτρίνας με ότι αυτό συνεπάγεται, ποιος μπορεί να ανταγωνιστεί την τιμή αυτή?
Και εφόσον ο νόμος φτιάχτηκε με σκοπό την ευζωία των σκυλιών, γατιών, λοιπόν ζωντανών, γιατί δε θίγεται το δικαίωμα το pet shop να φέρνει αμφίβολα ζωντανά από χώρες με μηδενικό έλεγχο?
Και τι έλεγχο κάνουν οι ελληνικές αρχές για τις συνθήκες στις οποίες βρίσκεται το ζωντανό μέχρι να έρθει στα χέρια του τελικού ιδιοκτήτη?
Αλλά να ρωτήσω εγώ κάτι: Σε περίπτωση τυχαίας εγκυμοσύνης του σκυλιού, κατά την οποία ο ιδιοκτήτης της σκύλας (όχι εκτροφέας, απλός ιδιοκτήτης) αποφασίζει να βρει κόσμο και να χαρίσει τα κουτάβια, αυτό αναφέρεται πουθενά σε αυτό το νόμο? Ποιος επωμίζεται το κόστος της δήλωσης των κουταβιών, το τσιπάρισμα και τα πρώτα εμβόλια?
Γιατί αν είναι να τα επωμιστεί ο ιδιοκτήτης τότε την πάτησε....
|