Ο πεθερός μου έζησε για μια 10ετία στη Βραζιλία κάπου τη 10ετία του 1950 και είχε έναν τέτοιο.
Άκουγε το αυτοκίνητό του που ερχόταν μετά τη δουλειά από μακριά και χάλαγε τον τόπο μέχρι να πάει σπίτι.
Τελικά τον άφησε με πολύ βαριά καρδιά όταν επέστρεψε Ελλάδα.
Τον θυμάται με μεγάλη αγάπη και νοσταλγία. Είναι λεεί καταπληκτικά πουλιά!
Αλλά προσωπικά τη φασαρία τους δεν την αντέχω με τίποτα!
Εδώ το φίλτρο κάνει καμιά φορά λίγο γουρ γούρ παραπάνω και με τρελαίνει....
Αλέξανδρε θα ήθελα στην 1η φωτογραφία να μπορω να διακρίνω λίγο πιο εύκολα το ράμφος. Την τρίτη λίγο πιό "σφιχτή" από πάνω ενώ λίγο λιγότερο από τα αριστερά. (σε περίπτωση που εσύ έχεις διαμορφώσει το καδράρισμα με photoshop).
Η 2η ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ!!!
Πάντα φιλικά, καλοπροαίρετα και με ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ εκτίμηση!
__________________
...
Επειδή τό αδοκίμαστο καί τό απ’αλλού φερμένο
Δέν τ’αντέχουν οί άνθρωποι...
|