[Tolis]

Οι γεννήστρες (πλαστικά κουτιά ή κουτιά από τούλι, τα οποία επιπλέουν μέσα στο ενυδρείο) είναι εντελώς ακατάλληλες για τη φιλοξενία ψαριών.
Η κυκλοφορία του νερού μέσα τους είναι πολύ δύσκολη (λίγο ευκολότερη σε αυτές από τούλι), η συγκέντρωση αμμωνίας γίνεται γρήγορα (και από αυτά που αποβάλλει η θηλυκιά ή τα μωρά, και από την τροφή που ρίχνει αφειδώς ο ενθουσιασμένος ενυδρειόφιλος και η οποία διασπάται πολύ γρήγορα σε μεγάλες συγκεντρώσεις σε τόσο μικρό χώρο), η θέση τους στην επιφάνεια του νερού και άμεση έκθεση στο φως, καθώς και η μόνιμη «περιέργεια» των άλλων κατοίκων δίπλα τους (που στη περίπτωση της γεννήστρας με τούλι καταφέρνουν να ρουφήξουν και κανένα μωρό) δημιουργεί ένα μόνιμο άγχος είτε στη θηλυκιά είτε στα μωρά, γιατί από τη φύση τους οι μεν θηλυκές ψάχνουν να βρουν έναν ήρεμο και σκοτεινό χώρο για να γεννήσουν, και τα μωρά κρυψώνες για να είναι ασφαλή τις πρώτες μέρες της ζωής τους.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα είτε η θηλυκιά να αποβάλλει τα μικρά πριν την ώρα τους, είτε από το πολύ άγχος να ψοφήσει πριν, κατά τη διάρκεια της γέννας ή λίγο μετά από αυτήν.
Τα δε μικρά, αφήνονται ως επί το πλείστον πολύ καιρό σε τέτοιες γεννήστρες, με αποτέλεσμα ή να ψοφήσουν, ή έχοντας υποστεί από τις πρώτες κιόλας μέρες της ζωής τους μεγάλη έκθεση σε αμμωνία και έχοντας έλλειψη χώρου να είναι ασθενικά, να μεγαλώσουν με δυσμορφίες και να έχουν πολύ μικρό χρόνο ζωής.

Σε ένα ενυδρείο μόνο με ζωοτόκα και με ύπαρξη πολλών φυτών και κρυψώνων, και οι θηλυκές θα μπορούν ανενόχλητες να γεννήσουν ήσυχες, και αρκετά μωρά (τα δυνατότερα) θα επιβιώσουν.