Δε μου κάνεις ανάκριση, απλά είχα ξαναγράψει την ιστορία με τον Τιτάνα σε άλλο θέμα. Το σκυλί ήταν αρσενικό, στην εφηβεία του και για έναν περίεργο λόγο σε μένα δεν έκανε ποτέ το παραμικρό όσο τον φιλοξενούσα στο σπίτι μου ενώ όσοι τον πήραν πριν από μένα και μετά από μένα τον επέστρεφαν μέσα στην εβδομάδα πίσω στον εκπαιδευτή ( ο οποίος τον είχε βρει στο δρόμο παρατημένο σε άθλια κατάσταση, προφανώς από τον άσχετο που τον είχε αγοράσει και δεν τα έβγαζε πέρα). Όλοι όσοι τον επέστρεφαν είχαν σοβαρο θέμα με την επιθετικότητά του προς τους ίδιους! Π.χ. ήθελε ο σκύλος να αράξει πάνω στον καναπέ... ε, δεν υπήρχε περίπτωση να τον κατεβάσουν γιατί γρύλιζε και γάβγιζε! Ήθελε ο ιδιοκτήτης να βγ'αλει βόλτα το σκύλο... ε, γινόταν το ανάποδο! Το θέμα είναι ότι όλοι τον επέστρεφαν τρομοκρατημένοι! Αντιθέτως εγώ έχω να θυμάμαι το πιο τρυφερό και προστατευτικό σκυλί ΄που πέρασε από τα χέρια μου και λυπάμαι που δεν μπρορούσα να τον κρατήσω εκείνη την εποχή, όταν μάλιστα ο εκπαιευτής που τον είχε μου τον χάριζε (ενώ κανονικά τον πουλούσε) επειδή όπως μου έλεγε είμαι ο μόνος άνθρωπος που ο σκύλος έχει τέτοια σχέση μαζί του... Εμένα μια φορά μόνο όταν γύρισα από έξω τον είδα να έχει πάρει μια κάλτσα στο στόμα του και με το που τον κοίταξα και είπα το όνομα του την άφησε κατευθείαν! Τυχαίο;; Δε νομίζω...
Και μη νομίζεις ότι όταν αποφάσισα να τον πάρω σπίτι δεν είχα τα άγχη μου μήπως στραβωσει και τί θα κάνω... Αλλά με είχε συμβουλέψει ο εκπαιδευτής οπότε όλα πήγαν καλά αφου ο σκύλος πήρε εξαρχής το μήνυμα για το ποιος κάνει κουμάντο. Ακόμα και με τους ξένους που είχε ιδιαίτερο θέμα (απίστευτα επιθετικός) μόνο μιλώντας του μπορούσα να τον έχω υπό έλεγχο και να δέχομαι επισκέψεις άφοβα , κάτι που κανένας άλλος δε μπόρεσε να καταφέρει...
__________________
|