Τα κουνελακια ειναι ζηλιαρικα.Στην αρχη ειχα και γω μια θηλυκια.Αφου την ειχα κανα διμηνο της πηρα ενα μικρουλη το οποιο μολις το ειδε θολωσε το ματι της
Δεν ειχα σκοπο να παρω αλλο κουνελακι αλλα μια μερα που πηγα να παρω τροφη ειδα στο μαγαζι κατι μικρουλικα κουνελακια.Ενα με πλησιασε απο μονο του.Ε δεν μπορεσα να του αντισταθω.Σαν να με διαλεξε αυτο.Ηταν ομως παρα πολυ μικρουλη.
Οταν το εφερα σπιτι το βραδυ μου εκανε διαροια.Ο πετσοπας μου ειχε δωσει μια τροφη για το μικρο που σαν να ειχε σκονη απο γαλα.Κατι τετοιο τελοσπαντων γιατι δεν θυμαμαι.Το μικρο ουτε την πλησιασε.Ξενυχτησα ολο το βραδυ να το προσεχω,να το καθαριζω και να του σπαω την τροφης της θηλυκιας γιατι απο αυτην ετρωγε.Και τελικα τα καταφεραμε
Τα ειχα φυσικα σε ξεχωριστο κλουβακι.Με τον καιρο εκανα προσπαθειες να τα συμφιλιωσω.Τα εβγαζα σε κοινο χωρο με την επιβλεψη μου και αν η θηλυκια εκανε επιθεση την σταματουσα.Σιγα σιγα τον δεχθηκε. Δεν θα ξεχασω ομως ποτε το βλεμμα της προς τον κουνελο
Οταν ομως μεγαλωσε ο κουνελος αρχισε να εχει αλλες διαθεσεις οποτε σταματησα να τα βγαζω μαζι.Ασε που αν καμια φορα αφηνα κοντα τα κλουβια τους ο κουνελος εκανε μια αποτομη κινηση και πετουσε παντου τσισα.
Τωρα πλεον εχω μονο τον αρσενικο.Δυστηχως την κουνελιτσα μου την εχασα απο κατι σαν εγκεφαλικο
