Καλημέρα σας! Δεν θα ήθελα με τίποτα να τα κλείσω στο κλουβί. Ακόμα και αυτά που γεννιούνται σε αιχμαλωσία, τα λυπάμαι!Μου είναι στενάχωρο το θέαμα!Άσε που εδώ η περιοχή είναι τίνγκα στους κότσυφες!και κάθε μέρα δίνουν ρεσιτάλ!
Τα νέα μου για τα κοτσυφάκια είναι πώς το μεγάλο (το οποίο πρέπει να ήταν αρσενικό - όχι δεν το γύρισα ανάποδα να φυσίξω τα πούπουλα! - γιατί διάβασα πώς αυτά που κιτρινίζει το ράμφος τους μεγαλώνοντας είναι αρσενικά) πέταξε χτες το βράδυ. Είναι αυτό που δεν καθόταν σε μια μεριά και όλο έτρεχε απ'τη μια μεριάτου μπαλκονιού στην άλλη φτερουγίζοντας δυνατά.
Το μεσαίο που έκανε και εκείνο περίπου τα ίδια αλλά πιο χαλαρά, φτερούγισε χτες το βραδάκι πάνω στα κάγκελα (όπως είχε κάνει και ο μεγάλος) όπου και έμεινε έως σήμερα το πρωί. Ήρθε το αρσενικό σε κάποια φάση και του κουνιόταν και του φώναζε, ώσπου πέταξε και αυτό! Τώρα είναι μόνο το μικρό στην κούτα. Έρχονται και το ταϊζουν, όχι όμως τόσο συχνά όπως χτες, ίσως επειδή είναι μόνο ένα τώρα.Αλλάπολύ τεμπέλικο το βλέπω. Σε αυτό το ράμφος δεν κιτρινίζει, άλλα ούτε και στου μεσαίου κιτρίνιζε. Οπότε δεν είναι θέμα φύλου η ενεργητικότητα.
|