Θυμάμαι κάποτε, τελειώνοντας το μάθημα στο μικρό συνοικιακό φροντιστήριο που πήγαινα, να στέκομαι μπροστά στο μεγάλο ενυδρείο που βρισκόταν στο χώρο υποδοχής, χαζεύοντας τον πολύχρωμο μαγικό υγρό κόσμο που βρισκόταν πίσω από το τζάμι. Πάντα καθυστερημένος γυρνούσα στο σπίτι και αντιμετώπιζα την ανησυχία των δικών μου, μη μπορώντας να τους μεταδώσω το πόσο πολύ εντυπωσιακό ήταν για ΄μένα αυτό που έβλεπα…
Θυμάμαι κάποτε, που παίζονταν τα ντοκιμαντέρ του Κουστώ στην τηλεόραση, άφηνα οτιδήποτε έκανα και καρφωνόμουν μπροστά στο γυαλί, μαγεμένος από τις υποβρύχιες εικόνες και την απίστευτη υγρή ομορφιά που αντανακλούσε στα μάτια μου…
Ακόμα, θυμάμαι κάποτε αργότερα, που περνώντας μπροστά από ένα μαγαζί με ενυδρεία στο κέντρο της πόλης, έχασα ένα πολύτιμο για μένα ραντεβού, κολλημένος στο μεγάλο ενυδρείο της βιτρίνας και κάνοντας αρκετή ώρα μέχρι να συνειδητοποιήσω ότι η καθημερινότητά μου ήταν εκεί… και δεν δεχόταν να περιμένει την δική μου έκσταση με αυτά που παρατηρούσα να γίνονται κάτω από την επιφάνεια του νερού…
Τώρα, καθισμένος στην πολυθρόνα μπροστά στο μεγάλο ενυδρείο του σαλονιού, χαμογελάω με το πώς μπορεί να νοιώθει κάποιος, όταν ονειρεύεται να αποκτήσει κάτι, αλλά και το πώς αισθάνεται μετά, όταν τελικά καταφέρνει να το έχει και να το απολαμβάνει…
περιοδικό ΕΝΥΔΡΕΙΟ, Τεύχος 9
__________________
-ΒΓΑΛΤΕ τους Μονομάχους από τα βάζα! Δεν είναι ελιές..!
-Προσπαθώ να μαθαίνω για να γίνομαι καλύτερος...
|