Η εισαγωγή ξενικών ειδών σε υδάτινα συστήματα (λίμνες, ποτάμια κλπ) είναι από οικολογική άποψη, κατακριτέα και σε ορισμένες περιπτώσεις καταστροφική.
Δυστυχώς όμως δεν είναι παράνομη και ποινικά κολάσιμη. Το νομικό οπλοστάσιο για την περιβαλλοντική προστασία είναι έτσι κι αλλιώς πολύ περιορισμένο και στη σημερινή συγκυρία με την υποβάθμιση των φορέων διαχείρισης των προστατευόμενων περιοχών και τη διάλυση των μηχανισμών ελέγχων, η περιβαλλοντική προστασία έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα.
Στις περισσότερες περιπτώσεις έτσι κι αλλιώς η εισαγωγή των ξενικών ειδών έγινε από την οργανωμένη πολιτεία που άργησε να υιοθετήσει οικολογική προσέγγιση στη διαχείριση των υγροτόπων και μέχρι πολύ πρόσφατα η περιβαλλοντική διαχείριση ήταν αποκλειστικά ανθρωποκεντρική. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν η αποξήρανση της λίμνης Κάρλας, η εισαγωγή των κουνουπόψαρων στα υδάτινα συστήματα, ο εμπλουτισμός με γόνο αμερικάνικης πέστροφας κα.
Τα παραπάνω όμως δεν καθιστούν παράνομο το εμπόριο του συγκεκριμένου ψαριού (ηλιόψαρου), όπως δεν είναι παράνομο και το εμπόριο των χρυσόψαρων ή των νεροχελώνων που επίσης απελευθερόνονται κυρίως από άγνοια και αμέλεια στα ελληνικά υδάτινα συστήματα...
Ένα άλλο ζήτημα είναι βέβαια είναι η οικολογική/περιβαλλοντική/φιλοζωική επάρκεια (γνώσεις, κουλτούρα κλπ) των επαγγελματιών του χώρου και κατ επέκταση των πελατών τους...
|