Η ιστορία αυτού του χρυσόψαρου ξεκινά πριν από 2 μήνες, μαζί με την έναρξη της δικής μου ενασχόλησης με το hobby.
Ήταν ένα black oranda με γουρλωτά μάτια και αγοράστηκε μαζί με τον φίλο του, ένα πορτοκαλοκόκκινο oranda.
Πέρασαν πολλά μαζί. Έμειναν σε μια τεράστια γυάλα, επέζησαν το σπάσιμο της γυάλας και την εκδρομή στο χαλί του σπιτιού, μετακόμισαν σε ένα βάζο για λουλούδια, «έβρασαν» με νερό από τον θερμοσίφωνα σε μια αλλαγή
και μέχρι χτες έμεναν σε ένα 40litres ενυδρείο με φίλτρο, θερμοστάτη, πλαστικά φυτουλάκια και μια κούπα του καφέ σε ρόλο σπηλιάς.
Από την αρχή οι συμπεριφορές των 2 φίλων ήταν διαφορετικές. Η εκλιπούσα –πιστεύω ότι ήταν θηλυκή- ήταν πιο συνεσταλμένη
, λιγότερο κινητική, έτρωγε λιγότερο και χωρίς την φρενήρη λαιμαργία του αρσενικού
. Μάλλον δεν έβλεπε και καλά.
Any way, σήμερα το πρωί μας άφησε χρόνους. Τι να γίνει… η ζωή συνεχίζεται και εγώ πρέπει να συμπαρασταθώ στην γυναίκα μου που κατεβάζει τα μαύρα από την ντουλάπα
.
Σκέφτομαι να την αντικαταστήσω (όχι την γυναίκα μου) με ένα sambunkin ή calico ή όπως το λένε αυτό με τις κόκκινες και μαύρες πιτσίλες.
Η ερώτηση μου είναι πότε μπορώ να το αντικαταστήσω; Πρέπει να περιμένω 1-2 μέρες να δω αν θα πεθάνει και το άλλο; Η περισσότερο; Να βάλω φάρμακα; Γενικά τι να κάνω για να το αντικαταστήσω;
(Αχ… και έκανα όνειρα να τα διασταυρώσω)