[delta66]

Με λιγα λογια και μπακαλιστικα,
Ολες οι πετρες περιεχουν απο ελαχιστο ως πολυ ασβεστιο (που σκληραινει το νερο) απο καθολου ως πολυ, αναλογα την ποσοτητα του ασβεστιου μεσα στην πετρα, την ποσοτητα των πετρων και την ποσοτητα του νερου που θα μπουν.
Το τεστ με το ακουαφορτε θα πιασει σε καποιες πετρες με αρκετη ποσοτητα ασβεστιου υπό την ορυκτολογική μορφή του ασβεστίτη [CaCO3], ομως δεν θα πιασει σε καποιες περιπτώσεις πετρωμάτων που δεν περιέχουν [CaCO3] αλλά έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε Ca.

Μονο στην πραξη θα αποδειχτει ποσο θα επερεασουν το νερο.
Δοκιμη μικρης ποσοτητας πετρων σε ιση αναλογικα μικρη ποσοτητα νερου, θα εδειχνε πιο σιγουρα αποτελεσματα

Πιο αναλυτικα

Τα πετρώματα διακρίνονται σε 3 μεγάλες κατηγορίες : Ιζηματογενή, Μεταμορφωμένα και Μαγματικά / Πυριγενή. Όλα τα πετρώματα αποτελούνται από άθροισμα ορυκτών. Τα ορυκτά δηλαδή είναι οι "δομικές μονάδες" των πετρωμάτων. Όλα τα πετρώματα περιέχουν ασβέστιο (Ca) είτε σε χαμηλή είτε σε υψηλή περιεκτικότητα. Τα πετρώματα χαρακτηρίζονται Ca-ούχα όταν αποτελούνται από ένα ή περισσότερα Ca-ούχα ορυκτά, δηλαδή ορυκτά πλούσια σε Ca.

Μερικά συνηθισμένα, πλούσια σε ασβέστιο ορυκτά, είναι ο ασβεστίτης [CaCO3], ο αραγωνίτης [CaCO3], ο δολομίτης [CaMg(CO3)2], ο ανορθίτης/Ca-ούχο πλαγιόκλαστο [CaAl2Si2O8], ο ακτινόλιθος [Ca2(Mg,Fe)5Si8O22(OH)2], ο ανδραδίτης [Ca3Fe2(SiO4)3] και η κεροστίλβη [(Na,K)Ca2(Mg,Fe,Al)5(SiAl)8O22(OH)2].

Μερικά συνηθισμένα Ca-ούχα πετρώματα, δηλαδή πετρώματα πλούσια σε Ca, είναι ο ασβεστόλιθος (ιζηματογενές), το μάρμαρο (μεταμορφωμένο), ο γάββρος, ο ανδεσίτης και ο βασάλτης (μαγματικά). Ένα συνηθισμένο μη Ca-ούχο πέτρωμα είναι ο γρανίτης και γενικότερα τα γρανιτοειδή πετρώματα. Τα πετρώματα αυτά καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο τμήμα του τριγώνου QAP ταξινόμησης πλουτωνίων πετρωμάτων, και έχουν πολύ μικρή περιεκτικότητα σε Ca. Για την περίπτωση των ηφαιστειακών λαβών ανδεσιτικής ή βασαλτικής σύστασης, άν και πρόκειται για λάβες, είναι πλούσια σε Ca πετρώματα (περιέχουν Ca-ούχο πλαγιόκλαστο=ανορθίτη), κάτι το οποίο παρερμηνεύεται πολύ συχνά. Αντίθετα, οι όξινες λάβες ρυολιθικής σύστασης για παράδειγμα, έχουν πολύ μικρή περιεκτικότητα σε Ca και δεν θεωρούνται Ca-ούχα πετρώματα. Από τα υελώδη ηφαιστειακά πετρώματα (αυτά που αποτελούνται μόνο από ύελο και δεν περιέχουν καθόλου κρυστάλλους ορυκτών) χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η κίσσηρη (κοινώς ελαφρόπετρα) και ο οψιδιανός, τα οποία είναι κατά 100% πυριτικά πετρώματα, αφού η ύελος είναι άμορφο SiO2.

Από την πληθώρα των Ca-ούχων πετρωμάτων (όλων των κατηγοριών) μόνο ελάχιστα μπορεί να αναγνωρίσει ο χομπίστας ενυδρειόφιλος και γενικά οποιοσδήποτε δεν έχει εξειδικευμένες γνώσεις πετρολογίας αλλά και πρόσβαση στα επιστημονικά εργαστήρια. Συγκεκριμένα, μπορούν να αναγνωριστούν μόνο ο ασβεστόλιθος και το μάρμαρο (όταν περιέχει μόνο ασβεστίτη και καθόλου δολομίτη), δηλαδή πετρώματα τα οποία περιέχουν Ca υπό την ορυκτολογική μορφή του ασβεστίτη [CaCO3]. Η αναγνώριση πραγματοποιείται με την κοινή μέθοδο της επίδρασης ψυχρού αραιού υδατικού διαλύματος υδροχλωρικού οξέως (HCL) - το κοινό aquaforte. Ιδανικά, πρέπει να σπάσουμε το πέτρωμα στη μέση περίπου και να στάξουμε στην εσωτερική πλευρά μερικές σταγόνες aquaforte. Άν παρατηρηθεί ισχυρός αναβρασμός σημαίνει ότι το πέτρωμα είναι πλούσιο σε Ca (δηλαδή ασβεστόλιθος ή μή δολομιτικό μάρμαρο). Να σημειωθεί ότι τα δολομιτικά μάρμαρα αναβράζουν ασθενώς ή καθόλου με την επίδραση ψυχρού διαλύματος HCL. Ωστόσο, ξανατονίζω ότι, ο μη-αναβρασμός δεν συνεπάγεται ότι το πέτρωμα δεν είναι πλούσιο σε Ca (περιπτώσεις πετρωμάτων που δεν περιέχουν [CaCO3] αλλά έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε Ca).

Τέλος, να εξετάσουμε το ενδεχόμενο όπου κάποια πετρώματα πλούσια σε Ca (ασβεστόλιθος, μάρμαρο, γάββρος, βασάλτης, ανδεσίτης, κ.λ.π., δηλαδή είτε έχουν αναβράσει με το test aquaforte είτε όχι) έχουν τοποθετηθεί σε ενυδρειακό περιβάλλον. Το άν θα απελευθερωθεί Ca από τα πετρώματα αυτά στο νερό, με συνέπεια την αύξηση της GH και του pH πιθανά, είναι ένα τεράστιο και πολυπαραγοντικό ζήτημα. Έχουν αναφερθεί περιπτώσεις όπου αυξήθηκαν τόσο η GH όσο και το pH και μάλιστα σε σύντομο χρονικό διάστημα, αλλά και περιπτώσεις όπου δεν υπήρξε καμία μεταβολή των παραμέτρων αυτών ακόμα και μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα. Για να πραγματοποιηθεί μεταφορά κατιόντων ασβεστίου από το πέτρωμα στο νερό, θα πρέπει προηγουμένως το πέτρωμα να υποστεί χημική διάβρωση και έκπλυση, με αποτέλεσμα τον εμπλουτισμό του νερού σε κατιόντα Ca++. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι οι συγκεκριμένες διεργασίες (χημική διάβρωση και έκπλυση του πετρώματος) εξαρτώνται άμεσα τόσο από την ορυκτοχημική σύσταση του πετρώματος όσο και από τις κύριες χημικές παραμέτρους του ενυδρειακού νερού (KH, GH, pH, ORP).

http://www.greekdiscus.com/test2000/...EF%E3%DF%E1%F2