Επειδή από την τελευταία ανάρτηση πέρασε πολύς καιρός θέλησα να καταχωρήσω την τελική άποψη για την απορία που είχα εκφράσει πριν από περίπου 4 μήνες.
Τα ψαράκια μου σταδιακά άρχισαν να κυκλοφορούν έστω και με επιφύλαξη. Όλα τα έβλεπα μόνο όταν τα τάϊζα. Σιγά σιγά αυτό έτεινε να αλλάξει προς μεγάλη μου ευχαρίστηση βέβαια.
Η μεγάλη αλλαγή έγινε όταν έβαλα στο ενυδρείο 3 μικρά Labidochromis caeruleus.Στην αρχή υπήρξαν κάποιες αναγνωριστικές κινήσεις αλλά από τότε, πραγματικά δεν μετάνιωσα που επέλεξα τα mbuna. Βγάζουν πραγματικά απίθανες συμπεριφορές έστω και με τις ιδιαιτερότητες που έχουν, όπως άλλωστε όλα τα πετρόψαρα.
Τώρα πια έχουν φτάσει σε σημεία που περιέγραφαν οι συμφορουμίστες, με ακολουθούν όταν περνώ από κοντά τους, άσε δε στο τάισμα......σαν σκυλάκια.....χαρές που κάνουν.....
Ακόμη και τα μωρά όταν νιώθουν ότι μπορούν να απομακρυνθούν από την ασφάλεια της πέτρας τρέχουν να αρπάξουν την τροφή τους, που παρασύρεται από το ρεύμα.
Γι'αυτό Αφρική και ξερό ψωμί......μ'ακούς Χάρρη....
