Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από Sotiris7
Ευχαριστώ αδερφέ.
Αν διαβάσεις ξανά αυτό που έγραψα πιο πάνω, θα δεις ότι τον σκύλο τον έσωσα από το καλαζάρ.
Το έπαθε όταν ήταν 3 ετών, και κοιμήθηκε όταν έφτασε πια τα 11,5.
Δεν έφυγε από το καλαζάρ........ έφυγε επειδή ο ταλαιπωρημένος οργανισμός του, έβγαλε στο τέλος και την αρθρήτιδα σχετικά νωρίς, και όταν πια έφτασε στην παράλυση των πίσω άκρων, θεώρησα ότι το ζωντανό πλέον δεν είχε ποιότητα ζωής. Ότι θα ήταν φοβερά εγωιστικό να τον ταλαιπωρώ και να τον κρατάω στην ζωή έτσι. Τον βοήθησα να κοιμηθεί, και πλάνταξα στο κλάμα 40 χρονών μαντράχαλος..........
|
ειναι ασχημο πραγμα αυτο...δεν ειναι θεμα ηλικιας και εχω 22 χρονων ειμαι και γενικα ξερω πως ειναι η ζωη και τα ασχημα της...απο ολες τις αποψεις...
αλλα οταν προκειται για ζωντανο τοτε γινομαι αλλος ανθρωπος