Δυστυχ'ως δεν το είχα για πολύ καιρό.
Το πήραμε πολύ μικρό, φτιάχναμε μετά το ένα τεράριουμ μετά το άλλο καθώς μεγάλωνε με πολύ γρήγορο ρυθμό, του φτιάχναμε φαγητό στο μίξερ βάζοντας διάφορα λαχανικά και σκευάσματα για ιγκουάνα, η γυναίκα μου διάβαζε σαν τρελλή για να το μεγαλώνει σωστά, έπαιζε με τα παιδιά και είχε φοβερή πλάκα, αλλά δυστυχώς κάποια μέρα, καθώς γυρνοβόλαγε ελεύθερο μέσα στο σπίτι, μάλλον την έκανε από κανένα παράθυρο που είχαν αφήσει ανοιχτό τα πιτσιρίκια.
Όσο και αν ψάξαμε, δυστυχώς την Ίγκυ (έτσι την φωνάζαμε) δεν την βρήκαμε.......
|