Σ΄ένα 80λιτρο φουλ φυτεμένο με 2 φίλτρα που θα μπορούσαν να καλύψουν άνετα 200λιτρο, έχω προσωρινά
(μέχρι να στηθεί κι ένα 120λιτρο που είναι υπό κατασκευή), 5 Pseudomugil furcata, 5 Pseudomugil gertrudae και 6 Iriatherina werneri.
Πράγματι τα gertrudae δείχνουν λίγο πιο συνεσταλμένα από τα υπόλοιπα και την ώρα του φαγητού μειονεκτούν απέναντι στα πιο
μεγάλα και πιο τσαμπουκαλεμένα furcata, ακόμη και στα Iriatherina που προστέθηκαν την τελευταία εβδομάδα, αλλά
προσαρμόστηκαν αμέσως και διεκδικούν με πείσμα την θέση τους στην ιεραρχία του ενυδρείου, ενώ άρχισαν και το flaring.
Αρχικά ήταν σε ΡΗ 7,5, τώρα είναι σε ΡΗ 7,2 - ΚΗ 10 - GH 12, με τελικό στόχο να φτάσει το ΡΗ γύρω από 7.
Το φοβερό είναι ότι δεν δείχνουν να ενοχλούνται ιδιαίτερα, ούτε από τα λίγα λίτρα, ούτε από την συμβίωση μεταξύ τους.
Δεν κρύβονται καθόλου, δεν μαλώνουν και όλη μέρα παίζουν όλα μαζί κόντρα στο δυνατό ρεύμα των εξαγωγών των φίλτρων.
Τόσο αρμονικά ταίριαξαν, που το σκέφτομαι αν πρέπει να τα χωρίσω, ή μήπως να τα μεταφέρω όλα μαζί στο 120λιτρο.
Είναι απίθανα μικρο-ψαράκια και παρά την απουσία εντυπωσιακών χρωμάτων, σου κλέβουν την καρδιά με την συμπεριφορά τους
και κυρίως τα αρσενικά με τα απίστευτα πτερύγια, τα οποία όταν τα ανοίγουν για να επιδειχθούν, είναι όλα τα λεφτά.
Α και δεν ενοχλούν καθόλου τις ρεντ τσέρρυ, με τις οποίες μοιράζονται το ενυδρείο και οι οποίες αναπαράγονται ασύστολα.
|