Ομολογώ πως μοιράζομαι τον ίδιο προβληματισμό και βλέποντας τα τεκταινόμενα μέσα από τα γυαλιά ενός δισκά, συνειδητοποιώ πως ο κόσμος των δίσκων είναι ίσως ο πιο εμπορικός σε σχέση με όλους τους άλλους, τουλάχιστον του γλυκού νερού. Δε θέλω σε καμία περίπτωση να φανώ υπεροπτικός, η αφορμή που γράφω κάτι τέτοιο είναι λόγω της παρατήρησης τόσων διαγωνισμών ή πρωταθλημάτων δίσκων ανά τον κόσμο, τόσων εμπορικών επιχειρήσεων, τόσων σχολών, τόσες διαδικτυακές συζητήσεις, βιβλιογραφία, φάρμακα κτλ...πάντα με αντικείμενο το δίσκο. Ένα τεράστιο πεδίο ανταγωνισμού, όπου ο κάθε ένας ακολουθεί διαφορετική τακτική και οδηγεί ανάλογο ποσοστό οπαδών... Είναι πάρα πολλά τα χρήματα που παίζονται στο χρηματιστήριο των δίσκων, πάρα πολλά τα οικονομικά συμφέροντα...
Όταν η μόδα ή το ''ρεύμα'' της εποχής σε σπρώχνει σε επιλεκτικές αναπαραγωγές, νέα σχέδια, νέα χρώματα, ταχύτερη ανάπτυξη, τελικό μέγεθος, πάχος κτλ, οι περισσότεροι είναι λογικό να ακολουθούν το παράδειγμα καταξιωμένων προσωπικοτήτων (προσωπικά είμαι κατά) με σκοπό να τους μιμηθούν, να διδαχθούν και γιατί όχι να εξελιχθούν τόσο ώστε μια μέρα να τους φθάσουν αλλά και να τους ξεπεράσουν. Η καταξίωση έρχεται μέσω βραβείων στα διάφορα πρωταθλήματα και διαγωνισμούς, όπου τα κριτήρια επιβάλλονται από λίγους και ακολουθούνται από πολλούς... Αυτά καθορίζουν και την πρόοδο...
Σχετικά με τις δύο θεωρίες, στην πρώτη αναφέρεσαι στη χρωματική γλώσσα ή στην εν γένει συμπεριφορά στο ενυδρείο; Συγκρίνεις άγριους με εκτροφής; Ή συγκρίνεις F1,F2,F3 κτλ με εκτροφής...; Στην 2η νομίζω ότι συμφωνούμε απόλυτα πως τίποτα δε μπορεί και τίποτα δεν αλλάζει χρωματικά σε επόμενες καθαρές γενιές άγριων.
|