Εγώ πάλι θυμάμαι μικρός, στο πατρικό μου στη Πεντέλη, να βγαίνω στα χωράφια και να ψάχνω ακρίδες, αράχνες και άλλα έντομα. Τα έβαζα σε χαρτόκουτες ΝΟΥΝΟΥ με χώμα και φυτάκια και έτσι έφτιαχνα τους πρώτους μου βιότοπους. Μετά, τα καλοκαίρια στην Αιδηψό πιτσιρικάς, πήγαινα για ψάρεμα με τους ψαράδες που έριχναν δίχτυα και μου έδιναν σφουγγάρια που έπιαναν. Εκεί γεννούσαν καβουρομάνες, αστακομάνες κλπ κι εγώ έριχνα τα σφουγγάρια σε λεκάνη με θαλασσινό νερό (που άλλαζα κάθε μέρα) και περίμενα να βγουν τα μικρά. Θυμάμαι τον ενθουσιασμό μου όταν τα έβλεπα να σκάνε μύτη. Όταν τέλιωναν οι διακοπές τα έριχνα στη θάλασσα βέβαια. Τέλος το πρώτο μου ψαράκι ήταν ένα χρυσόψαρο ο Φριτς, που το είχα σε γυάλα.
Μετά την εισαγωγή να σας πω ότι τώρα έχω 1 ενυδρείο κι ένα paludarium και πως πάντα μου άρεσε να φτιάχνω αλλά και να χαζεύω με τις ώρες μικρούς βιότοπους. Αυτό είναι που κάνει κατά τη γνώμη μου τα ενυδρεία να ξεχωρίζουν από άλλα ζωάκια, δηλαδή πως δεν έχεις απλά ένα πετ αλλά ένα κομμάτι της φύσης στο σπίτι σου
