Τελικά δεν ήταν γραφτό να ζήσουν τα πρώτα χελωνάκια. Και τα δύο αποκτήθηκαν άρρωστα. Το ένα χάθηκε πριν προλάβουμε να κάνουμε κάτι. Το άλλο το σώσαμε με πολλή φροντίδα. Ζούσε βασιλικά, είχε γίνει ο μάγκας του ενυδρείου, έγινε μέσα σε 3 μήνες από 7,5 γραμμάρια 12, σκλήρυνε το μαλακό του κέλυφος και μετά από όλα αυτά που λέγαμε αυτό θα ζήσει 30 χρόνια πήγε και έπαθε πνευμονική λοίμωξη. Όταν ψάχνοντας την απάντηση στην περίεργη συμπεριφορά του δεν μπορούσα να κάνω κάτι γιατί το είχε πάρει η κοπέλα μου μαζί της όταν έφυγε για Πάσχα. Μίλησα με πολύ κόσμο, πήγα σε reptile shop όπου έγινε κομμάτια το παιδί για να μου βρει την καλύτερη λύση. Όλοι έλεγαν το ίδιο για πιο σίγουρο αποτέλεσμα. Ένεση Baytril. Η κοπέλα μου φοβόταν να το κάνει μόνη της μήπως έκανε κάποιο λάθος και το σκότωνε η ίδια, η κτηνίατρος άσχετη με ερπετά (εννοείται πως εκεί που μένει δεν υπήρχε σχετικός) αρνιόταν να της δώσει το φάρμακο και μετά έλεγε ότι δεν το έχει, για να καλυφθεί. Βέβαια και να το έπαιρνε στα χέρια της άντε να έφτιαχνε δόση 5mg ανά κιλό βάρους του ζώου, με το διάλυμμα να είναι ας πούμε στο 10%. Τέλος πάντων, εδώ και μία εβδομάδα δεν έχει φάει και απλά περιμένουμε το μοιραίο. Τα παιδιά στο reptile shop απορούσαν και που υπάρχει άνθρωπος στην Ελλάδα που έχει τις χελώνες σε τέτοιες συνθήκες και πώς κατάφερε να κολλήσει κάτι το οποίο οφείλεται κυρίως στις πολλές αλλαγές θερμοκρασίας, ενώ ζει σε ενυδρείο με τα πάντα ελεγχόμενα.
Η απορία που με ενδιαφέρει είναι πρέπει να κάνω κάτι διαφορετικό εκτός από ολική αλλαγή νερού για να βάλω καινούργιους κατοίκους ή θα κολλήσουν και τα καινούργια και πρέπει να κάνω και κάτι άλλο.
|