Ενα ζευγάρι (!! αντε βρέστο !!) από το καθένα να βάλεις, το ενυδρείο είναι ήδη μικρό - ΠΟΛΥ μικρό.
Επιπλέον τα μισά απο αυτά που αναφέρεις είναι Central American και όχι South. Οπότε τίθεται ΚΑΙ θέμα επικοινωνίας ψαριών, ΚΑΙ θέμα χημείας νερού.
Τώρα το τι περιμένεις εσύ ότι θα κάνει ένα ενήλικο αρσενικό P. Managuensis (40+ εκατοστά) όταν θελήσει να ζευγαρώσει και κάποιο από τα υπόλοιπα βρεθεί γύρω στο μέτρο από το pit του είναι άλλο θέμα. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία - μετά από τα ψάρια σου εννοώ. Και, φυσικά, το pit του μπορεί να αποφασίσει να το κάνει στο μέσον του ενυδρείου οπότε που θα πάνε τα άλλα ;
Ενα θηλυκό P.managuensis μεγέθους 25 εκατοστών σε ενυδρείο των 360 λίτρων που έχει ένα μικρότερο αρσενικό μόνον, έκοψε φέτες έναν Glycopterichthys gibbiceps μέσα σε 10 δευτερόλεπτα επειδή τόμησε να ακουμπήσει το ξύλο που ήταν μπροστά από την φωλιά του και μετά τον κοπάναγε στο τζάμι για να τον αποτελειώσει - χωρίς να έχει μικρά ή να είναι έτοιμη να ζευγαρώσει. Μετά από 3 μήνες, ακόμη δεν έχουν ξαναγίνει τελείως τα πτερύγια και η ουρά του γατόψαρου. Λέει κάτι αυτό ;;
Οπωσδήποτε μετράει η προσωπικότητα του κάθε ψαριού όπως είπε και ο Giorgos αλλά εδώ πας γυρεύοντας για το πρόβλημα. Αλλα ψάρια δεν υπάρχουν ;; Η έστω λιγότερα ψάρια ;; Η έστω από την ίδια περιοχή ΚΑΙ λιγώτερα ;;
|