Τώρα ανοίγεις μεγάλο θέμα εισάγοντας τον όρο φύση. Οι μονομάχοι που όλοι έχουμε (veil tail, halfmoon, halfmoon plakat, crowntail κλπ) προέρχονται από επιλεκτικές διασταυρώσεις εκατοντάδων ετών που οδήγησαν σε αύξηση του μεγέθους και του ανοίγματος των πτερυγίων και στους χιλιάδες χρωματικούς συνδυασμούς που επικρατούν σήμερα. Οπότε το βρίσκω λίγο υπεβολικό να προσπαθούμε να πετύχουμε ακριβώς τις ίδιες συνθήκες με αυτές του φυσικού τους περιβάλλοντος (το οποίο δεν έιναι ένα όπως πχ με τις κιχλίδες της λίμνης Malawi), από τη στιγμή που τα ψαράκια δεν έχουν καμία σχέση με τον "άγριο τύπο" (μαλιστα είναι σχεδόν σίγουρο ότι δε θα επιβίωναν στη φύση).
Οι αριθμοί που έδωσα είναι γενικά αποδεκτές τιμές των παραμέτρων στις οποίες τα ψάρια μας δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα. Π.χ. σε πολύ μεγάλες σκληρότητες και σε pH μεγαλύτερο από 8 οι μονομάχοι είναι πιο ευαίσθητοι σε fin rot. Γιαυτό πορτείνεται γενικά να τους κρατάμε σε μέτριο (προς ελαφρά όξινο και μαλακό) νερό όπου δεν εμφανίζει ευαισθησίες σε ασθένιες και αναπαράγεται κανονικότατα. Τώρα μπορείς εσύ αν θες να τον κρατάς σε pH 5.8 και να είναι μια χαρά, αλλά πρεπει να σεκφτείς και σε τι νερό έχει γεννηθεί και μεγαλώσει ο μονομάχος σου (και άλλες 100 γενιές πριν από αυτον). Αν μιλάμε για ένα ψάρι που είναι πιασμένο από τη φύση ή για κάποιο Betta imbellis ή Betta smaragdina (που είναι σχετικά νέα στο χόμπι), τότε συμφωνώ ότι θα πρέπει να πάμε σε πιο όξινο και μαλακό νερό. Αυτή είναι η γνώμη μου...
|