Λοιπόν, εγώ θα διαφωνήσω με όλους τους φίλους, οι ξιφοφόροι δεν είναι γκάπυ, εαν λοιπόν δεν έχεις πραγματικά πολλά φυτά και κυρίως επιφανείας (τόνους κερατόφυλου) και θέλεις να σώσεις τα περισσότερα μικρά, τότε η γεννήστρα είναι μονόδρομος, ή φυσικά το ξεχωριστό ενυδρείο, αν υπάρχει τέτοια ευχέρεια.
Αν δεν υπάρχει 2ο έτοιμο, άδειο και στρωμένο ενυδρείο, τότε περιμένεις να γίνει η κοιλιά της θηλυκιάς τούμπανο και να διακρίνονται ξεκάθαρα τα ματάκια των μικρών σαν μαύρες κηλίδες μέσα στην κοιλιά της μητέρας, όταν την κοιτάς από τα πλάγια και πίσω. Τότε την πιάνεις προσεκτικά με την απόχη και την βάζεις σε μια γεννήστρα πλαστική με οριζόντιο διαχωριστικό πλέγμα, αφού πρώτα τυλίξεις όλα τα ανοίγματα της γεννήστρας με τούλι. Εκεί μέσα την ταΐζεις ελάχιστα φυλλαράκια καθημερινά και δεν την αφήνεις μέσα για παραπάνω από 2 μέρες, γι' αυτό πρέπει να την βάλεις, όταν θα είναι πραγματικά ετοιμόγεννη.
Οι ξιφοφόροι δεν γεννούν σε φύλλα ή σε σπηλιές, γεννούν πολύ μικρά (μικρότερα κι από των γκάπυς) διάφανα ψαράκια και συνήθως τα τρώει και η ίδια η μάνα, ακόμη και μέσα στη γεννήστρα, γι αυτό υπάρχει το οριζόντιο πλέγμα, για να κρυφτούν τα μικρά από κάτω. Η μάνα γεννάει ένα ψαράκι κάθε 1-2 λεπτά και η γέννα μπορεί να ολοκληρωθεί μέσα σε 30, έως και 120 λεπτά. Στις πρώτες τους γέννες κάνουν 10-15 μικρά, ενώ αργότερα 40-50 και όταν τα γεννήσουν όλα, οι κοιλιές τους ξεφουσκώνουν τελείως και είναι όπως πριν.
Αφού βγουν όλα, βγάζεις την μητέρα και το οριζόντιο πλέγμα και τα μωρά τα βάζεις σε άλλη γεννήστρα από τούλι, την οποία τοποθετείς μπροστά στην έξοδο του φίλτρου, ώστε να κυκλοφορεί και να ανανεώνεται το νερό. Από την πρώτη κιόλας ημέρα μπορείς να αρχίσεις να τα ταΐζεις με ειδικές τροφές σε σκόνη για μωρά (εγώ χρησιμοποιώ την TetraMin Baby και είμαι πολύ ευχαριστημένος), δεν είναι αναγκαίο να κάνεις αρτέμια και μετά από 2 εβδομάδες, καλό (αλλά όχι απαραίτητο) είναι να τους δίνεις μέρα παρά μέρα μερικά σκουλήκια grindal ή και αρτέμια (αν θέλεις ταχύτερη ανάπτυξη κι εντονότερα χρώματα). Οπωσδήποτε 1 φορά την εβδομάδα, να βγάζεις τα μωρά σε ένα μπωλ ή τάπερ (προσοχή, σκεπασμένο γιατί πηδούν έξω) και να πλένεις σχολαστικά την γεννήστρα, τρίβοντας ελαφρά το τούλι με μια παλιά οδοντόβουρτσα και προσέχοντας μην το τρυπήσεις. Ακόμη είναι πολύ χρήσιμο να ρίχνεις 3-4 φορές την ημέρα στη γεννήστρα, αρκετό νερό από το ενυδρείο με μιά κούπα.
Όταν θα φτάσουν σε μήκος το 1 με 1,5 εκατοστό, μπορείς να τα βάλεις στο ενυδρείο με τους γονείς και με άλλα ψάρια, αρκεί να μην χωρούν στο στόμα τους. Εγώ τα αφήνω 3-4 εβδομάδες στην γεννήστρα από τούλι και μετά τα μεταφέρω σε ένα 40λιτρο ενυδρείο μόνα τους για ακόμη 6-8 εβδομάδες, για να γίνουν γύρω στα 2 εκατοστά πριν τα επιστρέψω στο κυρίως ενυδρείο. Από την 5η-6η εβδομάδα, μπορείς και πρέπει να αντικαταστήσεις σταδιακά την τροφή-σκόνη με πολύ καλά τριμένο φυλαράκι (flakes) ή τις ειδικές τροφές για νεαρά ψάρια (εγώ προτιμάω την TetraMin Junior) - ούτε αντιπρόσωπος της Tetra να ήμουν.
Δεν θέλω να διαφωνήσω με την επικρατούσα άποψη που λέει όχι στις γεννήστρες, απλά επειδή έχω μεγαλώσει πάνω από 20 γεννιές ξιφοφόρων, νιώθω την ανάγκη να πω ότι αν δεν ξεχωρίσεις τα μωρά και τα αφήσεις μέσα, όσο πυκνά φυτά και να έχεις, αποκλείεται να επιβιώσουν παραπάνω από 2-3 (συνήθως κανένα), αν όμως τα ξεχωρίσεις από την αρχή (έστω και σε γεννήστρα), μπορείς να σώσεις το 80%, που σημαίνει ότι από μια μέση γέννα 30 μωρών, μπορείς να μεγαλώσεις 20-25 γερούς ξιφοφόρους.
Τονίζω πάλι ότι αυτά είναι προσωπικές απόψεις και δεν συμφωνούν με την ευρέως διαδεδομένη θεωρία ότι οι γεννήστρες προκαλούν θανάτους λόγω συσώρευσης αμμωνίας, νανισμό και άλλα προβλήματα, που εγώ δεν έχω αντιμετωπίσει ποτέ στα 25 χρόνια που αναπαράγω ξιφοφόρους, προσέχοντας βέβαια να αποφεύγω τις κακοτοπιές.
Συγνώμη για το "σεντόνι", αλλά μου ήταν αδύνατο να περιγράψω την διαδικασία με λιγότερα λόγια - θα πρέπει να το κοιτάξω αυτό.
