Φίλε stdev, χρησιμοποιώ DIY διοξείδιο εδώ και 6 μήνες περίπου. Η εμπειρία μου:
Αν χρησιμοποιείς "απλό" διαχυτήρα (χωρίς π.χ. δική του αντλία που "ανακατεύει" το νερό με το διοξείδιο) γενικά θέλεις η έξοδος να είναι όσο πιό βαθεια γίνεται, ώστε οι φυσαλίδες να κάνουν όσο το δυνατό μεγαλύτερη διαδρομή πριν βγούν στην επιφάνεια (έτσι διαχέεται περισσότερο CO2 στο νερό).
Με το DIY όμως, η πίεση δεν είναι πολύ μεγάλη, οπότε όσο πιό βαθειά πας, τόσο μικρότερο αριθμό φυσαλίδων ανά λεπτό θα έχεις.
Άρα το ερώτημα είναι αν είναι καλύτερα με λίγες φυσαλίδες που διανύουν μεγαλύτερη διαδρομή, ή περισσότερες που διανύουν μικρότερη διαδρομή. Αυτό είναι ένα πρόβλημα βελτιστοποίησης για όσους αρέσκονται να παιδεύονται με τέτοια θέματα (ή για τον συνχομπίστα xontros
εδώ στο φόρουμ).
Άλλη λύση είναι να "μπαίνει" το διοξείδιο στην είσοδο του φίλτρου σου, ώστε να κάνει όλη τη διαδρομή μέσα στο φίλτρο (αν αυτό είναι εφικτό με το εσωτερικό σου). Γενικά, έτσι πετυχαίνεις πολύ καλύτερη διάχυση, αλλά υπάρχει περίπτωση να μαζεύεται αέριο μέσα στην αντλία του φίλτρου και να ξενερίζει κάπου κάπου. Εγώ το αντιμετώπισα αυτό το πρόβλημα, όπως και το να γίνει αναρόφηση του μίγματος μαγιάς μέσα στο ενυδρείο, επειδή η ροή του νερού γύρω από το σωληνάκι στην είσοδο του φίλτρου δημιουργούσε αρνητική πίεση η οποία "ρουφούσε" το αεριο (και αργότερα το ίδιο το μίγμα) από το δοχείο με το μίγμα για το διοξείδιο - κάτι σαν venturi effect.
Για μένα η καλύτερη λύση ήταν το σωληνάκι αρκετά βαθειά στο ενυδρείο μου (περίπου στα 35-49εκ από την επιφάνεια του νερού) με μια αερόπετρα (η οποία βουλώνει κάπου κάπου) ή σκαλίτσα για διάχυση.
Γενικά, πάντως το DIY για μένα ήταν παιδεμός, και αποφάσισα να πάω σε κανονική μπουκάλα.