υπάρχει όμως και το "καλύτερα μιάς ώρας ελεύθερη ζωή, παρά...κτλ" και το "όποιος πεθαίνει, πεθαίνει μιά φορά, όποιος φοβάται πεθαίνει κάθε μέρα". Εγώ είμαι της άποψης "όσο πιο μικρά και πιο λίγα ψάρια γίνεται σε όσο πιο μεγάλο ενυδρείο γίνεται" και επειδή ξέρω ότι ένα ζωντανό ξέρει οτι υπάρχει τόση ελευθερία στον κόσμο όση μόνον έχει δει, δεν μπορεί να φανταστεί τα υπόλοιπα, οπότε εάν ένα ψάρι γεννηθεί και μεγαλώσει σε ενυδρεία θα νοσταλγεί το μεγαλύτερο ενυδρείο στο οποίο υπήρξε ποτέ, αρκεί να ήταν σε μέγεθος αρκετά μεγάλο ώστε να μην το στρεσάρει, να μπορεί να κινείται και να κολυμπάει άνετα και ελεύθερα. Από 'κει και πέρα έτοιμη τροφή, συνθήκες κατάλληλες και απόντες θηρευτές πιστεύω είναι πράγματα που εκτιμάει το ψάρι.
Όχι όμως άγρια ψάρια! Αυτά έχουν δει και ξέρουν πως είναι εκεί έξω και ίσως βασανίζονται σε ενυδρείο λόγω περιορισμένου χώρου.
Σχετικό όμως κι αυτό γιατί από την άλλη, αν ένα ψάρι έβρησκε στην λίμνη που ζούσε έναν μικρό και περιορισμένο χώρο όσο ένα ενυδρείο 200 λίτρων, στον οποίο υπήρχε τροφή, σταθερές συνθήκες και 100% απαλλαγή από το άγχος του να ξεφύγει από θηρευτές, ε τότε ίσως και να έμενε εκεί για όλη την υπόλοιπη ζωή του? τι λέτε?
Αν ισχύει κάτι τέτοιο (αν) τότε δεν υπάρχει λόγος να νιώθει κάποιος τύψεις όταν έχει ένα ενυδρείο τόσο μεγάλο ώστε τα ψάρια που φιλοξενεί να μην νιώθουν στριμωγμένα και άβολα και να δημιουργεί όλες τις κατάλληλες συνθήκες που προτιμά το ψάρι.
Όσο για το τι τρώμε... Το οτι τρώμε κάποια ζώα δεν σημαίνει οτι έχουμε το δικαίωμα να τα βασανίζουμε κιόλας. Δεν μπορώ να κλείσω ένα γουρουνάκι μέσα σε μιά τουαλέτα 2x2 για πάντα επειδή κάθε μέρα τρέφομαι με χοιρινό. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο.
|