Socratis, το δικό μου σχόλιο προέρχεται από άλλη οπτική γωνία: τα οφέλη μιας επιτυχημένης έκβασης δικαιολογούν τους κινδύνους της εγχείρησης?
Το πρόβλημα, αν καταλαβαίνω σωστά, είναι το ότι το ψάρι θα τυφλωθεί. Όπως γνωρίζω, και παρακαλώ τους εμπειρότερους να σχολιάσουν, ψάρια τα οποία τυφλώνονται για διάφορους λόγους (ατυχήματα, pop-eye, κτλ) ζουν στο ενυδρείο (δηλ. με απουσία θηρευτών κι επιθετικότερων ψαριών) μια κατά τα άλλα φυσιολογική ζωή, μετά από μία περίοδο προσαρμογής. Τα ψάρια ούτως ή άλλως μπορούν να βρουν τροφή μέσω άλλων αισθήσεων (οσμή/γεύση). Μπορούν να κολυμπούν φυσιολογικά και ν' αποφεύγουν τα άλλα ψάρια με τη βοήθεια της πλευρικής γραμμής.
Υπάρχει σχετική βιβλιογραφία για τον τρόπο που τυφλά ψάρια προσαρμόζονται στις νέες συνθήκες, όχι μόνο ακουαριστικού ενδιαφέροντος, αλλά και ιατρικού (πχ. PubMed).
Ενδεχομένως, θα ήθελα, μαζί με τις ευχές μου για την καλύτερη δυνατή εξέλιξη της υπόθεσης, να προσθέσω ένα ερωτηματικό σχετικά με την αναγκαιότητα της εγχείρησης.
Περαστικά!
|