Το βασικότερο πρόβλημα που έχουν οι ιππόκαμποι (θα ήταν πιο σωστό να έλεγα οι χομπίστες που τα διατηρούν) είναι ότι δεν έχουν στομάχι και διαθέτουν μικρό στόμα... πράγμα που σημαίνει ότι χρειάζονται συνεχώς μικρές ποσότητες τροφής μικρού μεγέθους. Αυτό σημαίνει ότι θέλουν τάισμα τουλάχιστον 3-5 φορές ημερησίως.
Ένα άλλο πρόβλημα είναι ότι οι περισσότεροι δέχονται μόνο ζωντανή τροφή, κατά προτίμηση γαρίδες mysis οι οποίες από μόνες τους είναι πολύ μπελαλίδικες καλλιέργειες (είχα δοκιμάσει παλιότερα - αλλά αυτό είναι άλλο θέμα). Έχετε σκεφτεί πόση ζωντανή τροφή χρειάζεται ένα μικρό κοπάδι ιππόκαμπων (5 άτομα) κάθε μέρα και με ποιον τρόπο μπορείτε να την παράγετε; Υπάρχουν βέβαια και οι ιππόκαμποι που προέχονται από αναπαραγωγή σε αιχμαλωσία οι οποίοι δέχονται κατεψυγμένες τροφές (mysis, artemia) και είναι καταλληλότεροι για ενυδρείο.
Ενώ δεν διαθέτω θαλασσινό ενυδρείο, έχω διαβάσει πολύ για το συγκεκριμένο θέμα και σε συνδυασμό με την επιτυχημένη διατήρηση ιππόκαμπων φίλου (που είσαι Νίκο?!) υπάρχει μια σχετική εμπειρία.
Απλά θέλω να τονίσω ότι εκτός του ενυδρείου που πρέπει να είναι διαμορφωμένο καταλλήλως (χαμηλή ροή, κλπ), του νερού και τις σταθερές συνθήκες που χρειάζονται, είναι κι άλλα που πρέπει να απασχολούν τον χομπίστα... πράγματα που δεν τον απασχολούν για όλα τα υπόλοιπα είδη ψαριών (θαλασσινού ή γλυκού νερού).... αυτά της σωστής διατροφής.
ΥΓ. 15 λίτρα είναι υπερβολικά λίγα για ιππόκαμπους. Μην ξεχνάτε ότι δεν μπορούν να ζήσουν μόνα τους... χρειάζονται τη συντροφιά κι άλλων ατόμων. Είναι επίσης σημαντικό το ενυδρείο να έχει ένα σχετικό ύψος αφού τα συγκεκριμένα είδη κολυμπούν κατακόρυφα...
__________________
 Πέταλο
|