Λοιπόν, να σας δώσω και μια άλλη οπτική (που εφαρμόζω εγώ) στις κατασκευές ενυδρείων.
Την πρώτη ημέρα, ξαπλώνω τις 2 μεγάλες πλευρές σε πάγκο, υπολογίζω ΑΚΡΙΒΩΣ τα σημεία τοποθέτησης για τις αντίστοιχες κόντρες και τις κολλάω πάνω τους (κάθετα), υπολογίζοντας φυσικά και το κενό, όσο το πάχος των μικρών πλαϊνών, που θα μπουν μετά. Απλά φροντίζω στα τελειώματα (στις δύο άκρες δεξιά και αριστερά) να μην ξεχειλίσει η σιλικόνη, γιατί στεγνώνοντας θα εμποδίσει την εφαρμογή με τα μικρά πλαϊνά.
Επίσης κολλάω στη βάση με ακρίβεια και με ΛΙΓΗ σιλικόνη (για να μην ξεχειλίσει) 4 μικρά κομματάκια (σαν εσωτερικές κόντρες, δύο σε κάθε πλευρά, σαν αποστάτες-οδηγούς), δημιουργώντας διάδρομο για να κάτσουν τα μεγάλα πλαϊνά.
Όλη αυτή τη διαδικασία την κάνω για να μπορώ να φτιάχνω τα ενυδρεία τελείως μόνος μου, χωρίς βοήθεια και χωρίς να πρέπει να έχω κάποιον “να μου κρατάει”, αλλά και για να μπορώ να εφαρμόσω καλύτερα τις κολλήσεις.
Την άλλη ημέρα, ξεκινάω να κολλάω πάνω στη βάση όλες τις κάθετες πλευρές, βάζοντας πάντα τις μικρές μέσα από τις μεγάλες και όλες να πατάνε στη βάση (θεωρώ μετά από πολύ ψάξιμο, ότι είναι καλύτερο έτσι το δέσιμο).
Οι διάδρομοι που έχω δημιουργήσει στη βάση, καθώς και η ύπαρξη των κοντρών στα μεγάλα, βοηθούν ώστε να στηρίζεται η όλη κατασκευή χωρίς να φεύγει, μέχρι να πιέσω... σφίξω… και δέσω με χαρτοταινία. Επίσης φροντίζω πάντα να έχω γωνιασμένα στηρίγματα (συνήθως ξύλινα, αλλά αν δεν υπάρχουν, κάνουν και τα… βιβλία!) για να συγκρατούν βοηθητικά την όλη κατασκευή, μέχρι να δεθεί με την χαρτοταινία και να αφεθεί να στεγνώσει.
Κάτι άλλο που επίσης φροντίζω να έχω πάντα όταν ξεκινάω, είναι μερικά φιλετάκια (κολωνάκια μπορείς να τα πεις) από 5άρι τζάμι, κομμένα στον πόντο και σε μήκη ανάλογα με το ύψος του ενυδρείου (πάντα λίγο μικρότερα). Αυτά είναι πολύ χρήσιμα, εάν διαπιστώσω ότι κάποια πλευρά δεν κόλλησε πολύ καλά και έχει κρατήσει τυχόν φυσαλίδες. Τότε, τα κολλάω πάνω στην ένωση εσωτερικά, παστώνοντας στη σιλικόνη, αποκλείοντας έτσι την περίπτωση αργότερα, να ανοίξει εκεί ή να “δακρύσει”…
Τέλος, κολλάω τις μικρές κόντρες, πατώντας πάνω στις ήδη στεγνές μεγάλες.
Το επόμενο στάδιο, είναι ΠΟΛΥ ΚΡΙΣΙΜΟ ! (συγνώμη για την έμφαση, αλλά την έχω πατήσει στο πρώτο μου λόγω βιασύνης και απλά προσπαθώ να γλιτώσω και άλλους από το ίδιο λάθος…):
Αφήνω να στεγνώσει ΑΜΕΤΑΚΙΝΗΤΟ 3 ημέρες όπως είναι “φασκιωμένο” με την χαρτοταινία και αν είναι μεγάλο, 4 ημέρες. Όσο και να βιάζομαι και να ανυπομονώ να το δω με νερό… Όσο και να φωνάζουν κάποιοι για τον χώρο που πρέπει να ελευθερωθεί κατά το στέγνωμα… 3 ή 4 ημέρες… Έτσι έχω 101% σιγουριά, ότι η σιλικόνη στο βάθος της έχει στεγνώσει απόλυτα, πριν μετακινήσω και πριν βάλω το πρώτο νερό.
Τότε, θα μετακινήσω για να κολλήσω τα εξωτερικά διακοσμητικά αλουμίνια ή ξύλα και την άλλη μέρα θα το τοποθετήσω στη θέση του, θα ξεπλύνω καλά και θα γεμίσω με νερό, βάζοντας ταυτόχρονα και τον εξοπλισμό για να τον τσεκάρω, καθώς και ενεργό άνθρακα για 2 –3 ημέρες.
Μπορεί κάποιοι να με πουν υπερβολικό, αλλά εγώ έτσι κάνω και έχω το κεφάλι μου ήσυχο…
